"Tüm duygularım yavaş yavaş benliğimi terk etmeye başladı.Onları sürekli tutmaya çalışıyorum,yoruyor."
"Kafamda ki o saçma sapan düşünceleri atamıyorum."
"Tüm bedenim bir hiçliğin içersindeymiş gibi durgun ve bitkin hissediyorum.Yavaş yavaş yok oluyorum."
"Artık ağlamak istesem bile gözyaşlarım orada sanki hiç olmamış gibi tek bir damla dahi gelmiyor.Güçleniyor muyum? Yoksa tamamen yok mu oluyorum?"
"Herzaman içime atmak ve hiçbir şey olmamış gibi yaşamak beni günden güne tüketiyor ve herkes bunun farkında ama bana yardım edemiyorlar.Ben mi istemiyorum ya da yardım edilemeyecek kadar bu duygulara mahkum muyum? Benden tek bir umut yok mu?"
"Bu tükeniş ne zaman sona erer gerçekten bir fikrim yok."
İnstagram hesabımda paylaştığım gibi bu depresif ruh halimden çıktım ya da öyle umuyorum.Böyle bir kitap yazmak açıkçası hoşuma gittiği için devam ediyorum.Şimdilik her şey için teşekkürler :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dilim Değil Gönlüm Lâl Oldu
RandomBu kitabı bir tükenmişlik hissi ile yazmaya başlıyorum.Bir düşünce günlüğü olacak.Kısa veya uzun birkaç paragraf yazacağım.Okumak isteyenleri beklerim. *Anladım ki o his hiçbir zaman geçmeyecek ama azalacak.Dilerim ki sizler bu hissi hiç yaşamazsını...
