forbidden love | Matthy fanfic

hoofdstuk 15

Matthy en ik zitten een hele tijd te kletsen. Ik weet nu meer over hem en hij over mij. Hij komt uit Ameide, heeft 3 broers en woont nu dus in casa del huts. Ook hadden we het over zijn werk en waarom hij dat zo leuk vind. Ik zit even op mijn telefoon en zie alleen maar insta meldingen. 'Matthy heeft je genoemd in een verhaal' verschijnt er op mijn beeldscherm. Ik klik er op en de foto die ik op mijn verhaal heb gezet verschijnt.

Matthy heeft hem gerepost en heeft er een hartje bij gezet. Ik smelt van binnen. De foto sluit ik weer af en open wat dm's. Ik ben verbaasd over wat ik lees. Sommige berichten zijn leuk maar sommige schieten bij mij in het verkeerde keelgat. Er zijn er een paar zoals'heb jij een relatie met matt?' 'zijn jij en matthy samen?' 'is dit matthy zijn vriendin?' 

Maar andere zijn echt niet om te lezen.'Matthy is van mij' 'wie denk je dat je bent' 'h**r, Matthy is van mij' mijn ogen worden groot van schrik. "Matthy" zeg ik. Mijn ogen zijn nog gericht op mijn telefoon. "Ja?" "Gaat dit altijd zo?" Ik maak oogcontact met hem terwijl ik mijn telefoon aan hem geef. Ook zijn ogen worden groot en hij schud wat met zijn hoofd. "negeer het, dit is het dagelijkse gedoe" Hij geeft mijn telefoon weer terug. 

We lopen weer naar buiten, in de richting van de auto. Het is net na vijf uur. Matthy en ik stappen in, hij zet zijn bril weer op. Ik snap niet dat hij daar onzeker over is, het staat hem goed. Ik blijf maar naar hem kijken. Hoe zijn blonde haren zijn verwilderd, hoe zijn bril op zijn neus staat en hoe hij met een hand het stuur vast houd. Ik voel mijn wangen opgloeien. 

We zijn een tijdje onderweg als hij ineens zijn hand op mijn been legt. Kriebels in mijn buik nemen het over. Maar die verdwijnen al snel. Een schuldgevoel bekruipt me, een schuldgevoel tegen over Robbie. Ik weet niet waar het vandaan komt. Ik weet dat wij geen relatie meer hebben maar ik blijf maar nadenken. Iemand leuk vinden van 7 bijna 8 jaar ouder dan jezelf is redelijk over de top. 

Na even rijden komen we weer thuis aan. Hij rijdt de auto de oprit op en parkeert hem. Samen stappen we uit en Matthy opent de voordeur. "Ben thuis" roept hij door het huis, maar geen reactie. Matthy blijft achter als ik door loop naar de woonkamer waar ik Sofie zie staan. "Soofjee" roep ik en ik neem haar in een stevige knuffel. Ik laat haar weer los. "hoe lang ben je hier al?" "een klein halfuurtje" zegt ze. 

"Ah, ik ben zo blij om je te zien" zeg ik. "Ik jou ook, je moet me alles vertellen oke?" Ik knik als antwoord. Mijn jas doe ik uit en hang hem aan de kapstok. Als ik terug loop komt Robbie uit de gang gelopen. "Hey, hoe was het?" Ik haal mijn schouders op. "Weet het niet. Ik weet niet wat ik er van moet denken" Hij knikt begrijpend. Ik loop weer terug naar de woonkamer waar Sofie zich op de bank heeft geplaatst. 

We zitten met z'n alle aan tafel. Het eten is net op. Ik zit naast Sofie en praat haar bij over van alles. Vanaf het voetballen tot aan hoe ik bij Robbie in slaap viel. En hoe ik mee deed met hun video tot aan hoe ik toen in het zwembad belanden. Ze gaat helemaal stuk. Raoul ruimt de tafel af. Ik werp een blik naar buiten, het is nog licht. "Soof, ga je even mee?" we maken oogcontact. "Ja, isgoed" we staan op en verplaatsen ons richting de logeerkamer. 

Ik kleed me snel om in een trainingsbroek van bankzitters en de trui van Matthy. "Van wie is die trui" vraagt Sofie gelijk. Ik voel mijn wangen rood worden. "dat leg ik zo wel uit" Ik pak mijn box uit een van de tassen en grijp naar mijn telefoon. Samen lopen we weer terug naar de woonkamer. Robbie, Raoul en Koen zitten op de bank. "Wij zijn straks weer thuis" zeg ik en met dat verdwijnen Sofie en ik naar buiten. 

We lopen richting een voetbalveld. Een plek waar wij altijd heen gaan als we wat moeten bespreken. Ik open de poort van het veldje en loop naar het midden. Mijn playlist zet ik zachtjes op de achtergrond aan en Sofie komt bij me zitten. "Oke, ten eerste, van wie is die trui? En ten tweede, er is iets aan de hand, anders was ik hier niet geweest" Ik zucht en knik met mijn hoofd. Ik kijk even omhoog, naar de lucht. Hij kleurt langzaam oranje en roze. 

"Jentje, vertel" Ik zucht weer en ga naast haar zitten. Mijn hoofd beland op haar schouder, uitkijkend over het veld. "nou kijk, deze trui is van Matthy omdat ik toen in het zwembad viel. Ik had het koud en hij bood mij zijn trui aan" Haar hoofd ligt inmiddels op mijn hoofd. "En ik weet niet zo goed wat ik met hem moe-" Mijn zin word onderbroken, het hekje achter ons gaat open. Ik draai me om en kijk recht in de groene ogen van Robbie. Hij heeft een bal vast en loopt in onze richting. 

"Hey" zegt hij. Hij komt naast me zitten. "Gaat het?" vraagt hij. Ik knik en leg mijn hoofd weer op Sofie haar schouder. "Wil je nog verder praten?" vraagt ze. "Ja, jawel" antwoord ik. Ik zoek naar de juiste woorden. "ik weet niet wat ik met Matthy moet. Hij is een leuke jongen, daar ben ik eerlijk in. Ik zou willen dat ik hem normaal aan kon kijken, maar zodra ik dat doen nemen de gevoelens het over." zeg ik. Het blijft stil. Geluid van de wind en rijdende auto's nemen het over. 

Robbie zucht. "Weetje Jen, je moet je gevoelens niet onderdrukken. Als je niet weet wat je moet doen, moet je het uitzoeken. Een soort ontdekkingsreis waarin je er achter komt wat je van hem vindt" zegt hij. Ik til mijn hoofd op en kijk hem aan. Zijn groene ogen geven licht in de zonnestralen. "Ja" zucht ik. "Het zal zo moeten zijn ja" Op de achtergrond speelt nog steeds muziek af.

-

Ik heb het idee dat de hype van dit boek een beetje weggevaagd is en dat vind ik jammer..

Dus plaats gezellig een comment en vergeet niet te stemmen! <3