Vampire love

Κεφάλαιο 1

Κεφάλαιο 1

ΑΛΙΣ

Μερικές φορές, το να ξεφεύγεις από την πραγματικότητα δεν βοηθάει, όπως δεν βοηθάει να ακούς καταθλιπτική μουσική στο αεροπλάνο για δυόμιση ώρες. Έχω προσωπική πείρα. Αυτή είμαι εγώ, η Άλις Κόντγουελ που έφυγε από την Καλιφόρνια για ζήσει στην επαρχία.... αν είναι επαρχία. Τέλος πάντων, είμαι 16 χρονών και η λέξη περίεργη δεν αρκεί να με περιγράψει. Ποιος ακούει Fire in the water για μιάμιση ώρα; Χμ, μόνο εγώ. Είμαι εδώ μόνο για 2 μέρες και όλοι με ξέρουν ως το παιδί του χωρισμένου αστυνομικού.

Τι να πει κανείς;

Είχα βγει με μια παλιά μου φίλη, την Ηλέκτρα μιας και δεν γνώριζα τα κατατόπια καλά και θα μου έκανε νυχτερινή ξενάγηση στην καινούρια πόλη που μετακόμισα.

Τι τύχη;

Είχαμε βγει για ένα ποτό στην 'κοντινή' πλατεία. Είχα φτάσει αργά και η Ηλέκτρα δεν φαινόταν πουθενά. Περίμενα για μισή ώρα αλλά που;

Θα έμπλεξε με κανένα 'φίλο' της. Αυτό το κορίτσι όπου έχει αρσενικό με μυς και πόδια εκείνη ορμάει... και ιδιαίτερα αν είναι ξανθός με γαλανά μάτια. Δεν λέω ότι είναι σαν αυτές που πάνε με τον καθένα αλλά έχει μια αδυναμία. Τώρα, που είχε λέει ένα θέμα με τον 'φίλο' της....

Της τηλεφώνησα ξανά και ξανά αλλά το είχε κλειστό! Σκέφτηκα να της αφήσω και μήνυμα αλλά ήμουν σίγουρη ότι δεν θα το έβλεπε σύντομα Ξαφνικά το σήμα χάθηκε! Τύχη βουνό έχω σήμερα. Στη μέση του πουθενά, χωρίς σήμα, το βράδυ.

«Γαμώτο, μην μου κάνεις τέτοια τώρα... που δεν έχω ιδέα τι στο καλό να κάνω!»

Αφού προχώρησα λίγο τα παράτησα και πήρα το δρόμο της επιστροφής.

Αποφάσισα μάλιστα και να κόψω δρόμο από το δάσος, το φεγγάρι φώτιζε αρκετά το ''δρόμο'' ώστε να βλέπω, κατευθύνθηκα προς το δάσος. Για να πω την αλήθεια έχω διαβάσει τους νόμους της περιοχής και αυτό που θα κάνω δεν είναι σωστό γιατί υπάρχουν αρπακτικά και ναι... πρέπει όμως να φύγω γρήγορα από εδώ. Αλλά εάν γινόταν κάτι ποιος θα με βοηθούσε; Ολομόναχη σε ένα δάσος με ότι αηδιαστικό μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Αηδία. Αλλά σε εδώ, σε αυτή την πλατεία χωρίς κόσμο, χωρίς κινητό, χωρίς ψυχή με την σκέψη σου να οργιάζει... Δεν το νομίζω.

Τρέχα κι' όποιον πάρει ο χάρος.