'Sevdim Seni Bir kere'-Gay

"Öğrenirim, onunla kendimi."

SELAM GÜZELLİKLERİM
BÖLÜME HOŞGELDİNİZ BU BÖLÜMDE PUSATTAN BİRAZ TİK SİNE BİLİRSİNİZ :(

İyi okumalar seviyorum sizi.
__________________________

Fatma ablayı gördüğümde ıslak gözlerimi sildim.

"Gerçekten mi?"

"Senin yaşında bir oğlum var,bir an senin yerinde olduğunu düşündüm."

"Çok teşekkür ederim ne isterseniz yaparım minnettarım size."

"Annene sarıl ve buralardan gidin yoksa Pusat bey sizi kolaylıkla bulur."

"Tamam.. "

Hiçbirşey alamayacaktım çünkü buraya ait hiçbirşeyi istemiyordum.

"Nasıl gideceğim peki?"

"Arka bahçede bir kapı var orada korumalar olmaz genelde ordan çıkarım ben ordan gidebilirsin.
Bu arada unutma,ben sana hiç yardım etmedim."

"Tamam.Anlaştık."

Bir an vakit kaybetmeden hemen hızlı ama dikkatlı bir şekilde fatma ablayla beraber kapıya gittik.

Varınca koruma olmadığını gördük, sevinçten delirecek haldeydim.

"Yolun açık olsun yavrum kurtar kendini."

"Sağol çok teşekkür ederim. "

Gulumsedi ve sorun yok der gibi el salladı.

Ona sarıldım.

Ve hızlıca koştum.

Artık özgürdüm yeniden kavuşmuştum özgürlüğüme.

Fatma abla buranın neresi olduğunu söylemişti aslında çok uzak değildi.

Otobüse binmem gerekiyordu ama bilin bakalım ne eksikti.

Yanımda akbilim yoktu.

Ne para ne de birşey. Ceplerimi kontrol ettiğimde bir not ve akbil vardı.

Notta
'Yanında yoktur diye düşündüm yolun açık olsun oğlum:)'

(Fatma teyze galp galp <3)

Hemen yakınlardaki otobüs durağına doğru koştum otobüs tam kalkıcakken yetismistim.

Akbili basıp nereye gitmem gerektiğini söyledim.

Dışarıyı izliyordum şimdi düşünceli bir şekilde ne kadar çok şey yaşamıştım 2-3 günde umarım beni bir daha bulamaz takıntılıydı.

Uykum vardı hemde çok.

Huzurla başımı otobüs camına koydum bunu bile özlemiştim.

.................
"Oğlum hadi kalk geldik gideceğin yere."

Gelen erkek sesiyle gözlerimi araladım.

"Tamam teşekkür ederim."

Burası bizim mahallenin bi alt sokağıydı.Sevinçten yerimde duramıyordum.

Hemen yukarı çıkıp mahalleye koştum.

Sokak her zaman ki gibi sessiz ve huzurluydu.

Evin önüne gelince küçük bahçemize baktım.Burayı henüz 10 yaşındayken annemle yapmıştık.Kapıyı çaldım
Kapı bir iki dakika sonra açıldı.Annemi görmüştüm yüzü gözü çökmüştü.

Kafasını yukarı kaldırdığında gözleri sonuna kadar açılıp dolmaya başladı.

"Oğlum!yavrum neredeydin? Beni bırakıp gittin sandım."

Benimde gözlerim dolmuştu.

"Olur mu annem ben bırakır mıyım hiç seni? "

Annem ağlamasına rağmen gülümsedi ve bana sımsıkı sarıldı.

"Anne gitmemiz lazın burdan hadi gidelim."

Annemden ayrılıp odama doğru koştum.

Gördüğüm manzara şok ediciydi.

Pusat odamdaydı.

"Selam küçük sevgilim. "

Ağlamaya başladım.

"Anne! Uzak dur benden. "

Annem baktı sadece.Üzgündü.

"Anne birşey yap beni bu adama verme lütfen anne!"

"Yavrum kıyamam annem elimden birşey gelmiyor gelse yaparım."

"Anneni duydun bebeğim.O sana yardın edemez hiç kimse edemez."

Ayıplarmış gibi söylenip sandalyemde yayıldı.

"Sen kaçabilecegini mi sandın ha? Benden."

Sustum.

"O kadınla aklı sıra plan kurdunuz  ve kaçabilecegini zannetin."

"Lütfen o kadını işten çıkartma Pusat lütfen."

"Çıkmayacak zaten."

Sırıttı.

"Biz taşınıyoruz gidiyoruz buradan İzmire."

Ne? Hayır annemden daha çok uzaklaşacaktım belki bir daha gorüşemeyecektim.

"Pusat hayır! Yalvarıyorum yapma annemden ayırma beni. "
Arada bir ağlamaktan hıçkırıyordum artık gözlerim acıyordu.

"Bunu sen istedin bebeğim ben değil. "

Halının üstüne oturmuş deli gibi ağlayan anneme doğru koştum yanına çöktüm.

"Anne lütfen beni ona verme çok korkuyorum."

Deyip sarıldım annemden ayrılmak istiyordum.

"Alma yavrumu lütfen benden alma onu o bensiz yapamaz ki. "

Sinirden boynundaki damarlar belli olmaya baslamıştı.

"İyi bunu siz istediniz. "

Cebinden bir iğne çıkardı.

"Her zaman tedbirli olmak gerek."

Yaklaştı ben anneme daha çok sarıldım geri geri gitmeye çalıstım ama olmadı.

Annem yalvarıyordu ona.

Bir anda iğneyi boynuma batırdı agzımdan son çıkan kelime

"Anne." olmuştı yavaş yavaş uyuduğumu hissediyordum.

Bölümü yazarken agladım evet.

Pusat ağzına sıcıcam bekle sen.