Falling Inlove With My Character

EPILOGUE

I was talking with my mom when someone shot her at the back. Good thing I caught her before she fell down. Ngayon naman ay galit na tumingin ako sa lalaking nakasuot ng itim. His wearing a cup kaya hindi ko siya mamukhaan.

"You!!" mariing sigaw ko habang tinuturo ko ang lalaki.

Nang tumakbo ito ay walang pagdadalawang-isip na hinabol ko ito. I left my mother for him. 

"Stop!" muli kong sigaw. Kahit ang mga guard ay sinusubukan siyang pigilan pero malakas siya at nakakatakas pa rin.

My tears are falling while chasing him. Bakit kailangan niyang patayin si mama? Wala naman siyang ginawang masama, ah! My mother is one of the most kind person I know. She can't even kill an ant. She's always donating money to the charity.

Natigil lang ako sa pagtakbo nang hindi ko na makita ang magnanakaw. Umiiyak na nilingon ko ang buong parking lot. 

Masyado siyang mabilis kaya hindi ko na siya mahabol. 

"Potangina mo! Lumabas ka!" inis na pinunasan ko ang luhang tumulo mula sa mga mata ko. "Why do you have to kill my mom? Wala siyang ginawa sayo!"

Patuloy lang ako sa paglibot ng paningin ko hanggang sa humikbi ako nang maalala ko ang itsura ng mama ko na naliligo sa sariling dugo niya. 

I punched my chest no'ng sumakit ito. I'm having a hard time breathing.

Napatalon ako sa kinatatayuan ko nang may marinig ako ng boses ng babae. Nilibot ko muli ang paningin ko para hanapin yun.

"I hope you're real. Para may kasama ako sa bahay. Sobrang lungkot. Gusto kong makaramdam na may nagmamahal sa akin. I want a person who will stay by my side forever and who will protect me."

After hearing that voice, a door appeared in front of me. No. It's like a portal.

That voice pushed me to put my hand inside the portal. Para kasing kailangan niya ako. I frozed when I touched something. Wala sa sariling hinawakan ko ito nang mahigpit.

I looked around. Mas lalo pa akong natigilan nang makita kong nakangisi sa akin ang lalaking pumatay sa mama ko. He removed his cap that's why I saw his face. Nakakakilabot lang na mula sa blanko niyang mukha ay paunti-unti siyang nagkakaroon ng mukha.

Mukha siyang shadow lang no'ng una. 

Akmang susugurin ko na siya nang parang may humila sa akin papasok sa portal. Doon na ako nagulat dahil nakakita ako ng babaeng may kakaibang mukha. She's unique.

She has thick eyebrows, big glasses and a lot of pimples. But what caught my attention is her eyes. She's happy. Yun lang ang masasabi ko habang nakatingin doon.

At yun lang maipapagmalaki ko dahil kumikinang ang nga mata niya kapag ako ang kaharap niya. Hindi kumikinang ang mga mata niya kapag kaharap ang iba.

It made my heart happy kaya halos gumuho ang mundo ko nang sabihin niyang kailangan kong bumalik sa mundo namin. Naintindihan ko agad ang nangyari sa akin dahil walang imposible sa mundo. At saka nakakita ako ng magandang babae kaya ayos lang sa'kin 'to.

Sa maikling oras na yun ay gumaan ang pakiramdam namin sa isa't-isa. Hindi lang gumaan ang pakiramdam ko.

Nahulog pa ako sa kanya.

I even want to help her in winning her crush heart. 

I decided to study again para makasama ko siya. Pakiramdam ko kasi hindi buo araw ko kapag hindi ko siya nakikita ng ilang oras at nabobored ako sa kwarto niya.

No'ng nagkaroon na ako ng klase ay wala akong alam na nabubully siya. Doon ko lang nalaman noong nakita ko siya na may mga kasamang babae at hinihila siya. I remembered that she told she only have two friends.