គ្រាមួយ
ផាំង ~
សំលេងទះតុដោយការខាំថ្គាមសង្រឿតធ្មេញទប់កំហឹងដែលតែងតែអនុគ្រោះពីមុនៗមក គិតថាដើម្បីឲ្យគេបានកែខ្លួនខ្លះប៉ុន្តែមើលពេលនេះចុះគេកាន់តែបណ្ដោយម្នាក់នោះក៏កាន់តែចង់ជាន់ក្បាលគេដោយមិនគិតអ្វីសោះ ហើយវាគ្មាននណាក្រៅពីប្រុសមុខដូចស្រី គីមថេយ៉ុង នឹង
< យ៉ាងម៉េចលោកឯងខាំមាត់ខាំ.កដាក់ខ្ញុំទាំងព្រឹកនឹង? > អត់ឆ្ងល់មិនបានសំម្ដីច្រេចៗរបស់ ថេយ៉ុង ក៏សំម្លក់ទៅកាន់ ជុងហ្គុក ដែលអង្គុយធ្វើការក្នុងបន្ទប់តែមួយនោះទាំងខឹង
< នេះព្រឹកឯងមែនទេ? ភ្នែកនោះអញ្ជើញបើកឲ្យធំៗហើយ មើលម៉ោងម្ដងទៀតទៅមើល៍ > ខឹងខ្លាំងណាស់រាល់ថ្ងៃមកធ្វើការបើមិនម៉ោង 9 ក៏ក្បែរ 10ព្រឹកដែរមិនដឹងជាការងារ ស្អីណាស់ណាវាបែបនេះរាល់ថ្ងៃ ឬមួយក៏អាងខ្លួនជាកូនម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនហើយនាយមិនហានធ្វើបាបគិតខុសហើយ
< ហើយម៉ោងនឹងវាយ៉ាងម៉េចពាក់ព័ន្ធស្អីជាមួយខ្ញុំដែរ ទោះខ្ញុំចង់មកស្មើរណាម៉ោងណាពេលណាក៏បាន មិនឃើញទើសក្បាលលោកឯងទេ ឆឹស! > មិនខ្វះ ថេយ៉ុង ស្រាយអាហារដែលបានទិញមកអង្គុយញាំនឹងស្ដាប់ចំម្រៀងផងធ្វើឲ្យ ជុងហ្គុក សង្កត់ចិត្តអត់ធ្មត់បន្តទៀតចាំមើលថានាយនឹងធ្វើបែបណាឲ្យក្មេងសំម្ដីច្រេចៗនេះរាងចាលម្ដង ( កាទូចត្រៀមខ្លួនកូនម្ដាយ )
__________
< នែ៎លោកខ្ញុំទៅមុនហើយមានការប្រញាប់ផ្ញើរជួយធ្វើ ឯកសារសល់នេះជំនួសផង អរគុណទុកមុនបាយៗ > ថេ-យ៉ុង រៀបរបស់របរត្រឹមត្រូវហើយក៏ទាញកាបូបម៉ាកប្រ៊េន របស់ខ្លួនមកស្ពាយព្រមទាំងផ្ដែផ្ដាំទៅកាន់មនុស្សមុខងាប់ ហើយក៏សំដីទៅទ្វារប្រុសមូលសោរក៏ត្រូវដៃមាំក្រាស់ចាប់ទាញឲ្យបែរមុខមករកនាយហើយថែមទាំងប្រើដៃចាក់សោរជាប់មិនឲ្យគេបើកបាននេះគិតប្រុងធ្វើស្អី?
< គិតចង់ចេញទៅស្រួលៗដូចរាល់ដងថ្ងៃនេះឯងគិតខុសហើយកាទូច > ជុងហ្គុក ហៅសព្វនាមដែលនាយតូចស្អប់បំផុតក្នុងជីវិតនេះ ក៏ប្រុងលើកដៃដែរទំនេរនោះទះកំផ្លៀងនាយក៏ត្រូវចាប់ជាប់ម្ខាងទៀតផ្អឹបជញ្ជាំងបាត់ទៅហើយ
