ဆီဆိုင် မြို့၏ နွေဥတုက သာယာလှသည်။
နေချင်စရာအတိနှင့် ဘယ်အရပ်ကြည့်ကြည့် ပန်း ၊လိပ်ပြာ ၊ ပိတုန်းများဝဲရင်း ဆောင်းမှ ပွင့်သည့် ချယ်ရီပင်၏အကိုင်းလေးများပင် စိမ်းဆိုဆဲနှင့် ရွက်လှစိမ်းမှာ အစိမ်း၊ အဆို မပြတ်ရှိနေ၏။
လုံးချင်းအိမ်လေးနှင့် အတော်အတန် ကျယ်ဝန်းသည့် ခြံတစ်ခြံထဲတွင်တော့ အမျိုးသမီး တစ်ဦး ကြက်စာကျွေးရင်းနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။
"ဟဲ့ ၊ထော့ခွန်း ၊ ထော့ခွန်း ။ စားပါဟဲ့ ၊
နင့်မှာလည်းနော် ၊ ကျွေးရင်ကျ မစားချင်ဘူး ။
မကျွေးမှ အိုးလှန် ခွက်လှန်နဲ့ "
"အောက်အီးအီးအွတ်----!"
ကြက်ဖကြီးမှာ အစာကျွေးနေသူ လက်မှ လွတ်ရင်း ခြံအပြင်သို့ ထွက်ခွာသွား၏။ မထွက်ခင် အနောက်သို့ပင် တစ်ချက်ကြည့်ရင်း ခြေတစ်ဖက်ကို မြေနှင့်ဆောင့်သွားသေး၏ ။
"ထော့ခွန်း --!"
ထိုအမျိုးသမီး ကြက်ဖကြီး၏ အမည်ကို အသံကျယ်ကြီးနှင့် အော်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ရှည်တံရှည်ဆောက်လုပ်ထားသည့်အိမ်လေး၏ အပေါ်ထပ်မှ ဘုရားရှီခိုးသံ တိတ်သွား၏ ။ ထို့နောက်တွင်
"အစာကျွေးမရရင် ကျွေးမနေနဲ့ နန်း ၊
အစာကျွေးတာ နည်းနည်း အော်သံများများနဲ့ ၊
တစ်ခါထဲ ၊ ဘုရားရှီခိုးတာ အာရုံ စိုက်လို့ကို မရဘူး "
စသည့် အသံများနှင့်အတူ ပုခုံးပေါ်သို့ အညိုရောင် ပုဝါလေး တင်ထားသည့် အမျိုးသမီး တစ်ဦး လှေကားလေးအတိုင်း ဆင်းလာ၏။
ထိုအမျိုးသမီး၏ အသွင်မှာ တည်ငြိမ်နေပြီး
မျက်နှာကျဟာလည်း လှပခြင်းမျိုးမဟုတ်ပဲ
ကြည့်လိုက်လျှင် အေးချမ်းသွားသည့် ဟန်နှင့် ကျက်သရေ ရှိသည်ဟု ဆိုနိုင်၏။
" နန်း ကြောင့် ပါ့ ဘုရားရှိခိုးတာ အနှောက်အယှက် ဖြစ်သွားရင် နန်းတောင်းပန်ပါတယ်။
ထော့ခွန်းကိုက မစားလို့ ၊ နန်းအော်မိသွားတာ "
(ပါ့ = ကြီးဒေါ် ကိုဆိုလိုသည်)
"တော်ပါအေ ၊ နန်းအော်တာလည်း ကျောင်းက ကျောင်းသားတွေကို အော်နေသလိုမျိုး ။
ကျောင်းပိတ်ထဲက ငါက မျက်ခုံးခပ်လှုပ်လှုပ် ၊
နန်း အိမ်မှာ ထော့ခွန်းနဲ့ တမံတလည် ဖြစ်နေမှာကို ကြိုသိနေတယ် "
BẠN ĐANG ĐỌC
အရှေ့အရပ်မှသည်အနောက်စက္ခုသို့တည် (completed)
Lãng mạnရှေးသျှီရာမောင် * စိုင်းယိဏ်းခမ်း (ဤဝတ္ထုအခြေခံသည့် ရွာလေးသည် စာရေးသူ မြို့နှင့် အနီးမှာ ရှိတဲ့ တောရွာ လေးဖြစ်ပါ၏ ။ စာရေးသူ၏ ပထမဆုံး တောရွာ ကို အခြေခံတဲ့ ဝတ္ထုလေးပါ ၊ စိတ်ကူးယဉ် ဝတ္ထုလည်း ဖြစ်ပါသည်။) ေရွးသ်ွီရာေမာင္ * စိုင္းယိဏ္းခမ္း (ဤဝတၴုအေျခခံသ...
