A Universe Apart

Beautiful isn't it?

"Beautiful isn't it?"

I glanced at her when she sat down next to me. It was morning and the sun is up. You're more beautiful. I smiled to myself. I don't want her to hear that.

---------

MAAGA akong nagising upang magluto, tulog pa sila Tita at Tito pati na rin si Artemis. Napag desisyonan kong lutuin yung madali lang kasi medyo late narin akong nagising at male-late na rin kami sa school.

I prepared our meal and set the table up nagtimpla narin ko ng mainit na gatas kay Artemis kasi alam kong sumasakit ang tiyan niya kapag di siya nakakainom ng mainit sa umaga. Matapos kong ihanda lahat ay naligo narin ako. Pababa na ako habang inaayos ang polo ko nang makita ko si Artemis na nakabihis na at kumakain na sa hapag kainan.

"Good Morning." I simply said

Napabaling naman ang tingin niya sakin galing sa cellphone niya, tumaas ang kilay niya saakin siguro kasi di pa maayos ang pagkakabutton ng aking polo, pero tumango naman siya saakin. Di ko na pinansin yon. Alam ko namang ayaw niya sakin pero masaya naman ako dahil pinapansin niya parin ako at walang sinasabing masama.

Umaasa naman akong magiging maayos kami.

Lumabas na ako para hintayin si Artemis. Tita and Tito doesn't trust her driving skills kaya sumasabay na siya saakin papuntang school, nakakatipid rin kasing ganon.

"Beautiful isn't it?"

I blinked when I heard her voice. She is already wearing her blazer and her school bag while she sat next to me. Napatulala ako saglit sa kanya.

"Yes, it is,"

'but you're more beautiful.' I silently answered

I don't want her to hear it or even know it. Mas maganda na tong wala siyang alam. I owe her family so much and this is the least that I could do. I walked to where my car is and I opened the door for her.

"Tara na male-late na tayo."

She nodded at pumasok na sa kotse. Tahimik lang kami at walang nagsasalita. It's not awkward and we're confortable since sanay narin kaming di naguusap at nagpapansinan. When we arrived sa school I quickly got out the car and opened the door for her. Wala na masyadong tao dito sa parking lot, hula ko ay nasa mga lecture rooms na sila ngayon.

Nauna siyang maglakad at nasa likod niya lang ako ng makita ko ang mga kaibigan ko. They waved at me at kay Artemis, she bowed down at them at nagmadaling pumunta sa room niya.

"Bro ganda talaga ni Artemis no? Minsan ba di mo naisip na magkagusto sa kanya?" taas kilay na tanong ni Gin sakin.

Kumunot naman ang noo ko sa sinabi niya.

"Huh? Magkapatid kami bakit ko naman maiisip yon?"

"Eh di naman kayo magkadugo diba? Okay lang yan. Pwede nga magpakasal ang mga 2nd cousins."

Hinampas ko naman siya ng hawak ko na papel. Anong pinagsasabi neto? Ayos pa ba to?

"Alam kong nakakalasing pangalan mo pero wag mo namang ugaliin." sinamaan ko siya ng tingin.

"Magkapatid kami, magka dugo man o hindi." nauna na akong pumasok sa kanya sa room namin.

Magkagusto kay Artemis? Too late. Matagal ko na siyang gusto pero alam kong mali kaya ayaw kong aminin sa kahit na sino.