Jeden z etapów w moim życiu właśnie się kończy, a drugi rozpoczyna.
Z ciężkim sercem oficjalnie muszę usunąć pierwszą część trylogii Secret. Przekładałam już godziny tyle ile mogłam, ale ten czas kiedyś musi nadejść.
Zaczynajac tu pisać nigdy, przenigdy nie sądziłam, że będę kiedyś wydawać własną książkę. Jestem naprawdę dumna z siebie, jak i nas jako czytelników i autorkę w jednym. Staram się doceniać każdy najmniejszy sukces jaki osiągam z pisania tej historii.
Kiedyś napisałam, że jeżeli Secret Game zostanie wydane to tylko i wyłącznie dzięki wam! Tak również się stało, przyczyniliście się do tego, tym samym dając mi możliwość na spełnienie jednego z marzeń. Zdaje sobie sprawę, że wiele osób zapewne chciałoby być na moim miejscu, dlatego też tak bardzo szczycę się tym gdzie się znalazłam.
Nie pomyślałam, że historia pisana z nudów podczas pandemii może tak bardzo zakorzenić się w moim życiu. Już nawet nie wspominając o tym, jak byłam gotowa usunąć ją po dwóch, trzech rozdziałach. To co stworzyłam może być dla innych piękne, dla drugich nudne, a dla trzecich nijakie. Zdaje sobie sprawę, że zawsze znajdą się ludzie, którzy będą hejtować, czy krytykować moją osobę i opowiadanie, dlatego podziękowania szczególnie kieruje do moich czytelników z każdego momentu mojej drogi, w której do mnie dołączyli.
Szczerze wam dziękuje za wszystko, co dzięki wam osiągnęłam. Rozciągnęliście przede mną szeroką ścieżkę, którą postanowiłam podążać. Mam nadzieje, że będziemy mieli ze sobą styczność jeszcze przez wiele długich lat, a historia Maddy i Williama na zawsze zapadnie w naszych pamięciach.
Wymęczyłam was trochę, ale to już początek końca. Najbardziej będzie mi brakować na pewno waszych komentarzy, które zawsze poprawiały mi humor niezależnie od rozdziału. Zatęsknię pewnie jeszcze nie raz za początkami, ale przełożymy to na książkę.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zaczęłam na Wattpadzie, a skończę na papierze, dziękuje wam bardzo za taką możliwość!
