Red's POV
I'M SO IN LOVE WITH YOU. 💘😍
I'm in love with your smile,
it makes my heart crazily beating at unstable state.
Frozing every moment when I glanced at it, ruling the state of my soul and mind.
I'm in love with your voice,
for it's the music that I always wanted to listen.
And I'd always wanted to keep it hearing forever, so ergasmic, making it the sweetest lullaby.
I'm in love with your laugh,
cause it sounded a mixture of perfect harmony and melody.
And I would like you to say it over and over again and would surely worth remembering.
I'm in love with your eyes,
for it tells me everything you wanted to say even if your mouth wouldn't want to speak.
So amazingly deep and beautiful, causing me to fall for your love spell even more.
I'm in love with your personality,
you manage to inspire everyone with your real beauty in you.
You may have conquered every heart but I always wanted your heart to be mine.
I'm in love with your flaws and imperfections,
for it is 'who you truly are', everything you did imperfectly is perfect for me.
And I must say, "you always make me love you even more and wanting you more.
I'm in love for all you are!
No doubts. No but's. No condition!
You are the only one I always wanted to keep in every second that the time holds,
in every sunshine and rainbow after a rainy day,
in every beautiful memories that fades in a lifetime,
in every countless strangers that passes by.
My heart says, "It won't beat for another. It has answered me, You, as always and Forever..."
Napangiti ako ng bahagya sa free verse ng tulang binasa ko dahil ramdam ko na sino mang gumawa nito ay talaga namang mahal na mahal niya ang taong nabanggit at tinatangi niya sa kanyang puso. Napailing ako ng bahagya dahil iisang tao ang pumasok sa isip ko. Si Kenneth.
Oo, nga pala. Kaarawan niya ngayon, April 3. Babatiin ko ba siya sa Facebook kahit alam ko namang di niya ako papansinin? Alam niya noon pa man na nagsimula akong magkaroon ng paghanga sa kanya and eventually napunta sa pagkagusto at mas lalo pang nahulog ang loob ko sa paglipas ng mga sandaling nasisilayan ko siya araw araw sa eskwelahan namin.
Ang weird lang kase ng feeling na gusto mo siyang lapitan pero natatakot ka? Nakakatakot din kaseng mareject pag nagkataon, at aaminin ko wala akong lakas ng loob para sabihin sa kanya na hindi lang simpleng paghanga ang nararamdaman ko sa kanya. Kase sabi nila, ang crush will only last for months. Eh yung feelings ko sa kanya? Almost 3 years na! Haha. Nakakatawang isipin na magpasa hanggang ngayon, nakukuntento na lamang ako sa pasulyap-sulyap sa kanya sa malayo. Hindi ko nga alam kung ilang nakaw tingin na ang nagawa ko sa kanya. Siguro kung may kaso yun, matagal na akong nakakulong.
Lagi akong nag-aatubili na lapitan siya dahil baka tuksuin lang siya ng mga kaklase niya at magresulta ng pagkagalit niya lalo pa't hindi pang karaniwan ang ganitong klase ng nararamdaman. Pareho kaming lalake!
Nakakatakot na mahusgahan ka sa pagpapapahayag lamang ng iyong nararamdaman sa kapwa kasarian. Di katanggap-tanggap sa lipunan ang ganitong sitwasyon. I don't know if people think it this way na kung nagmahahal din sila na sana maiisip nilang valid naman din ang nararamdaman ng kagaya ko dahil pakiwari ko'y pareho lang naman kaming tao di ba? What makes that special love different?
Kinamumuhian.
Pinandidirihan.
Tinatakwil.
Salot sa lipunan.
Parausan.
Mga walang hiya.
Mga makasalanan.
Mga baboy.
Yan lamang ang karamihang naririnig ko sa pang-araw araw ng panlalait ng tao sa mga kagaya kong nabubuhay sa ibang pananaw ng mas nakakarami. Stereotype masyado. Eh ang iba naman sa kanila, ilan pang ang mga kabit! Kalikaliwa ang kinakama kahit may asawa! Akala mo naman mga perpektong tao, santo santahan pero naku, mga malala din naman!
Sabagay sasabihin nilang abnormal ako dahil ibang iba sa nakasanayan nila ang bawat kilos ko. Well, iba naman talaga ako sa kanila dahil ito na ako eh. Ganito na ako pinanganak. May choice ba kaming piliiin kung anong magiging gender namin kahit nasa sinapupunan pa lamang kami ng aming mga ina? Ano ba ang mahirap intindihin sa bagay na iyon? Maybe, some will say, it's hypocritical. And I say, they can never understand if they're not in my shoes. Madali lang naman kase ang humusga. Freedom of expression kuno pero mas madalas magoverreact sa mga bagay bagay na alam naman nilang di nila kontrolado.
But when it comes to love, I think it should be unconditional. Yung takot na nakakadena sa akin noon pa man na malaman kong iba ako sa karaniwan ay sobrang pagkasadlak sa aking pagkatao. Ganito na ako by nature. Bakit ba sobrang nageexpect ng karamihan sa amin? Masisisi ba nila ako na nagmahal lang ako? Biro nga nila, kapag di mo na daw alam kung anong isasagot sa pagsusulit, PAGMAMAHAL na lang daw ang isagot mo dahil kahit kailan di naging mali ang PAGMAMAHAL. Sana all. Lol.
Bihira lang din ako makaranas ng ganitong pakiramdam. Tipong kahit walang ibabalik, masaya na. Sa lahat ba naman ng nagustuhan ko, sa kanya ko lang naramdaman ang ibang klase ng saya kahit wala siyang pakialam. Ito kase yung tipong pagmamahal na kaya mong magsakripisyo at di sukuan. I think HE'S THE ONE AND ONLY LOVE OF MY LIFE! Bumida siya masyado sa puso ko. Jollibee yarn? Bida ang saya. Hahaha. Masyado kaseng stressful na ang naisusulat ko kaya haluan ng konting biro.
Hayst! Stress much, mabuti pang makinig na lamang ako ng musika. Mamaya na ako mananaginip ng gising kay Kenneth.
