Akıl Hastanesinden Kaçış

Yağmur, Çikolata ve Kaykay

1.Bölüm:
Yağmur,Çikolata ve Kaykay

Yine kulaklıklarımı takmış Melanie Martinez'in Tag You're it adlı şarkısını dinliyordum...
Neden bilmiyorum ama şarkıyı her dinlediğimde kendimi başka bir evrendeymiş gibi hissediyordum.
Gözlerimi kapatmış, şarkıyı keyifle dinliyordum ki annemin bana seslendiğini duydum. Hem de kulaklıkla! Vayy kulaklarım epey gelişmiş herhalde. Müzik son sesti nasıl duyabilirdim ki? Hemen yatağımdan kalkıp mutfağa doğru ilerledim. Annem,

"Hayret bu sefer inmedin aşağıya" diye mırıldandı keyifle.

"Neden ki, neden ineceğim
off yoksa çöpleri falan çıkarmamı falan mı isteyeceksin yine?"

" Eee yağmur yağıyor, sen her yağmur yağdında kaykayını alıp dışarı çıkıyorsun."

"Ne? Yağmur mu yağıyor?"
diye bağırdım

" Off anne neden söylemedin? Durucak şimdi! Nerde benim kaykayım? Evde çikolata var mıı??"

Annem keyifle;

"Kaykayın babanın çalışma odasındaki dolabın içinde."

Hızlıca odaya daldım ve kaykayımı aldım. Çabuk olmalıydım çünkü yağmur her an durabilirdi!

"Anne ben çıkıyorum!"

" Çok hızlısın Mira, Hızına yetişmek mümkün değil. Neyse sen aldın mı çikolatalarını?"

"Yaa ben onları unuttum!!"

" Merak etme ben unutmadım. Geçen markete gittim 3,5 kutu çikolata almıştım senin için."

Annem dolaptaki çikolata paketlerine uzandı ve bir tane çıkarıp gülümseyerek bana doğru uzattı.

" Yaa sen çok harikasınn
Çok teşekkür ederim hadi ben gidiyorum."

Diyip hemen hızlıca evden çıktım.
Yağmur deli gibi yağıyordu. Benim istediğimde buydu zaten.
Ben böyleyim, yağmurda ıslanıp kaykay sürmek benim için bir tutku. Haa birde çikolata da varsa tam olacak, çikolatasız yapamam.
Ben Mira,
Ben buydum işte...
İlkokulda yağmur yağdında öğretmenlerimi dinlemeyip deli gibi okulun bahçesine koşan o küçük kızım. Bu benim serüvenim,
her şey daha yeni başlıyor...