Karmaşa

Gerçekler

 Bir anda nefes nefese uykumdan uyandım.Hemen yataktan kalktım.Kendimi sakinleştirmeye çalışırken bir yandan da banyoya gidiyordum.Banyoya girince hemen elimi yüzümü yıkadım yıkadıktan sonradan ellerimi lavaboya dayayarak aynaya bakmaya başladım 1-2 dk aynaya baktıktan sonra banyoda çıkıp odama geri döndüm. Pencerenin pervazına oturup camı açtım.Camdan dışarı bakarken kısa kabarmış siyah saçlarım rüzgarın etkisi ile savrulmaya başladı aşağıdan bir ses duydum.Duyduğum ses ile kafamı oraya doğru çevirdim o sırada Sözde annem Kevser'in  bağırmasıyla oturduğum yerden kalkıp camı kapattım.Aşağı indiğimde salonda tanımadığım insanların olduğunu gördüm.

İç sesimin konuşmasıyla ona daldım.
Bunlar kim lan?!
Ben ne biliyim iç ses
Sen bilcen ben mi bilcem ya!
Birinin bana seslenmesi ile düşüncelerim bölündü.Salondaki insanlara tekrar baktığım bir şey fark ettim. Ben bunlara neden bu kadar çok benziyom lan! Orada oturan kadının gözleri benimki ile aynıydı.Adamın ten rengi ile ten rengim benziyordu ve bir çocuk vardı 7 yaşlarında gözüküyordu o da çok benziyordu bana bunun bir tesadüf olduğunu düşündüm.Babam olacak pislik bana kaş göz hareketleri yapınca tekli koltuğa oturdum  kadın ve adam bana öyle bakıyordu ki. Kevser   konuşmaya başladı "Hadi artık hastaneye gidelim test sonuçları çıkmıştır"dediğinde garip bir şekilde onlara baktım o sırada içeriden benim yaşlarımda bir kız geldi beni süzdü ve koltuğa oturup bana acıyormuş gibi baktı gözlerimi devirdiğimde kendimi tutamayıp "ne testi?"diye sordum herkes bana baktı ve karşımda oturan kadın konuşmaya başladı "Kesinleşmeden size söylemek istemedik biz buraya gelirken Eylül'e anlattık bir hafta önce ailenizle buluştuk ve DNA testi yaptırmak için sizin saç örneklerinizi aldık.Bugün sonuçlar çıkıyor hastaneye gideceğiz."Şok olmuş bir şekilde onlara baktığımda, Gökhan olacak o abim bana "Hadi bir ton millet seni bekleyemez git üstünü değiştir."dedi sinirli ama sakin nefesle odama çıkmıştım şok olmuştum ne yani ben onların kızı olabilir miydim?!Hayatımın 17 yılı soğuk karanlık odalarda, havaya kalkan ellerle ,bana vuran kemerlerle geçmişti ve ben şimdi başkasının kızı olabilir miydim?!Kolumdaki morlukları kapatacak bir Sweat giydim üstümde pijama olarak hırka ve uzun bir pijama altı vardı bu yüzden kimse anlamamıştı kolumdaki morlukları, altıma da gri bir eşofman giyindim.Siyah kabaran saçlarımı açık bıraktım ve aşağı indim evimiz iki katlı eski bir evdi ama belki de burası benim evim değildi.İçeri gittiğimde herkes bana baktı "İlkbahara giriyoruz. Havalar ısınıyor bunlar kalın olmaz mı terlersin"dedi kadın düşünceli bir sesle belki de o kadın benim annemdi "Beni düşündüğünüz için teşekkür ederim ama  terlersem de sorun değil."İsminin Eylül olduğunun bildiğim kız heyecanla ayağa kalktı "Hadi çıkalım artık!" Dedi saygısızca , zaten çıkacaktık evden çıktık hastaneye doğru giden yolda düşüncelerimle boğuşuyordum normalde öyle çok duygusal biri değilim ama bu beni biraz sarsmıştı.Hastaneye gidene kadar düşündüm çok şükür benimle bir cümle bile kurmadılar benden nefret eden ailem hatta aile bile olamayan ailem belkide gerçek değillerdi. Koluma dokunan kişiyle düşüncelerim bölündü Taha'ydı, Taha benden 2 yaş büyüktü annesi ile babası sözde benim annem babam ama belki değil işte o adam ve kadın beni döverken asla beni korumayan bir yandan da bu evde bana bir kez olsun bile vurmayan kişi. Ona bakmayı bırakıp arabadan indim herkes bizi bekliyordu hep beraber hastaneye girdik ve bir odaya girdik. Herkes boş yerlere oturunca bana sadece küçük çocuğun yanındaki yer kaldı ben de sakin adımlarla oraya oturdum. Bizden beş dakika sonra odaya doktor girdi elinde bir zarf vardı. "Evet sonuçlar çıktı bu sonuçlara göre Eylül Korca Semih Durgun'un kızı.Damla İzem Durgun ise Volkan Korca'nın kızı. Tekrardan bu hata için özür dileriz size maddi açıdan destek olmaya çalışacağız." doktor cümlesini bitirince oturduğum yerden bir anda ayağa kalktım. "SEN NE DİYORSUN YA BİR DE ÖZÜR DİLİYOR 17 YIL LAN, 17 YIL SONRAMI ANLADINIZ ÇOCUKLARIN KARIŞTIĞINI" bağırmamdan dolayı bir iki adım geri gitmişti. Sinirle ellerimi saçlarımın içine geçirip arkamı döndüm o sırada gördüm şeyle dona kaldım. Taha ve Gökhan o kıza sarılıyordu. Gökhan için çok üzülmesem de Taha belki beni seviyordur diye düşünüyordum. Hemen kendimi toparlayıp odadan çıktım. Koridordaki otomatlardan su alıp sandalyeye oturdum ve içmeye başladım. Odadan ilk eski ailem çıktı sonra ise biyolojikler çıktı etraflarına bakındılar beni gördüklerinde yanıma gelmeye başladılar. İlk konuşan öz annem oldu, ismini bile daha bilmiyorum ya işe bak. "Merhaba kızım ben annen Melek baban Volkan ve erkek kardeşin Burak" diyerek herkesi tanıtı. başımı sallayıp konuşmaya başladım. "İzem"dedim kısaca tanımadığım insanlarla çok konuşan bir tip değilim. Bu sefer Volkan bey konuşmaya başladı." Kızım biz senin bizimle gelmeni istiyoruz aslında biraz zorunluluk senin için, daha 18 yaşına girmedin ama olsun yine de sana sormak istedik." dediğinde kafa salladım. "Eski eşyalarımı ne zaman alabilirim" diye sorduğumda Volkan beyle Melek hanım gülümsedi. "Şimdi gidip alabiliriz" dediğinde kafamı salladım onlar önden ben arkadan yürümeye başladım. Hastaneden çıkınca güzel lüks bir arabaya bindik. 15 dakika sonra eski evimin önünde durdu araba hemen indim onlarda beklemeye başladı. Hızlıca kapıyı çaldım Taha açtı yüzüne bakmadan içeri girdim hızlıca üst kata çıkıp odama girdim. Dolabın üzerindeki valizi alarak kıyafetlerimi yerleştirdim ders kitaplarımı ve okuma kitaplarımı da yerleştirdikten sonra valizi kapadım sırt çantama biriktirdiğim parayı ve benim için manevi değeri olan şeyleri koydum. Hemen valizi elime alıp inmeye başladım indiğimde eski ailem salonda oturup gülüşüyordu acı bir tebessümle onlara bakıp hemen evden çıktım. Beni gören Volkan bey hemen arabadan inip valizimi ve çantamı aldı. Ben de arka koltuğa oturdum. Telefonuma gelen bildirimle hemen kilidini açtım. Samet mesaj atmıştı.