𝐈 𝐃𝐨𝐧'𝐭 𝐖𝐚𝐧𝐧𝐚 𝐃𝐢𝐞-𝓡.𝓐.𝓑

𝐕𝐀𝐙𝐆𝐄𝐂̧𝐓𝐈̇𝐌

Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni,
Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.

Kafa karışıklığı ile başlayan bir gün daha. Artık eskisi gibi ne yapacağımı bilmez halde değilim. Son bir haftadır ortak salonda Anastasia'nın gitmeden önce söylediği şeyler hakkında düşünüyorum, fark ettim ki hayır, yardım alabileceğim kimsem yok.

Kimseye bir şey anlatamayacağımı işin sonunda öleceğimi kabullendiğimden beri kendimi hafiflemiş hissediyorum. O duygu yoğunluğu yok sürekli kaçma isteği yok.

Ne olacağı gayet açık ben öleceğim. Belki çabalarım bir işe yarar diyorum sadece, bunu umut ediyorum.

Unuttuğum şey ise umudun gerçeği körelttiği. Ben olacak en kötü ihtimali sadece ölümüm olarak ele alıp diğer her şeye göz yumuyorum.

İşte hafiflememi sağlayan bu zaten görmezden gelmek, umut...

Bir yandan hâlâ korkuyorum. Ama şu gerçeği de çok iyi biliyorum. Korku aklın katilidir. Korku tam bir yok oluş getiren küçük bir ölümdür.

Ben düşüncelerime dalmışken birden büyük bir gürültü koptu. Yerimden sıçradım. Merlin neden bu ani şeyler hep ben düşünceliyken oluyor diye isyan ettim.  Sesin geldiği yeri tespit etmeye çalıştım.

Sesin kaynağının benden birkaç masa ileride dağılan kitaplarını toplamaya çalışan hufflepuff olduğunu gördüm.

Bu kızı tanıyordum muggle doğumluydu. Barty çoğu zaman onu hedef alır kan durumu ve binası ile alay ederdi.

Eh bende bir dönem bu kıza sataşmayı severdim. Genelde tepki vermemesi bizim eğlenmemize sebep olur, sürekli zavallı kızı hedef alırdık.

Her ne kadar kütüphanede de olsak içimde oluşan pişmanlık ve yardım etme isteğine engel olamadım. Bir muggle doğumluya yardım etmek asla yapmayacağım bir davranışken şuan yardım etme isteği beni ele geçirmişti.

Usulca kalktım yerimden, kitapta kaldığım yere bakarak sessizce kapattım. Kızın yanına ilerledim fakat beni fark etmedi.

Merlin bu kadar fazla kitabı nasıl taşımayı düşünüyordu? Yerden birkaç kitabı aldım ve kule haline getirdiği kitapların üstüne koydum.

İşte o an beni fark etti. Bana sorgulayan gözlerle baktı, omuz silkip kitapları toplamaya devam ettim. Tüm kitapları topladıktan sonra bir kısmını adının Kathleen olduğunu bildiğim kıza verdim, geri kalanı ben aldım.

"Bu kadar kitabı nereye götürmeyi planlıyorsun." dedim.

Durdu sessiz kaldı. Ardından "Aslında bunları bulmak istediğim bir büyü için almıştım şimdi yerlerine yerleştirmek için götürmeye çalışıyordum ancak gördüğün gibi düştüler." diye sorumu yanıtladı.

Kafa sallamak ile yetindim. Kütüphane içerisinde biraz ilerledik. Bana "Kitapları bu masaya bırakırsan sevinirim gerisini hallederim." diyerek önümüzdeki masayı gösterdi.

Yine kafa salladım ve kitapları bıraktım. Oldukça kafası karışmış gözüküyordu. Kim olsa kafası karışırdı Black ailesinin biricik oğlu bir muggle doğumluya yardım ediyor. Şaşırılacak bir durum.

"Yardım ettiğim için teşekkürler." dedi.

Kıza boş gözler ile bakıp kütüphane çıkışına doğru ilerledim.

Aslında şuan yardım ettiğim için pişman olmuştum etrafta birçok kişi vardı. Birden dürtüler ile hareket etmek benlik değildi. Merlin umarım kimse görmemiştir. Her ne kadar onlara artık 'bulanık' demesem bile insanlar bunu bilmiyordu dikkatli olmalıydım.

Kütüphaneden hızla çıktım. Büyük ihtimalle Emma'nın sakın kaçırma dediği bir diğer antrenmanıda kaçırdım. Antrenmanı kaçırdığım için laf yiyeceğimi biliyorum ama o an yavaşlamak istedim.

Hızımı azalttım sakince etrafa bakarak yürüdüm. Bunu yapmayalı uzun süre olmuştu. 'Okulda olan son senemi pek güzel kullanmıyorum.' diye düşündüm.

Sadece etrafı inceleyerek yedi sene boyunca gördüğüm tablolara bakarak yürüdüm. Güzeldi, rahatlatıyordu. Birden hiç mezun olmak istemedim. Beni bekleyen geleceği tekrar düşündüm.

Tekrar ve tekrar ölümü kabul ettim. Ölümü çok normal bir istekmişcesine arzuladım.

Ben Regulus Arcturus Black vazgeçtim bu dünyadan artık.

                              •••

Yazarken gayet uzun bir bölüm sanmıştım fakat kısaymış.

Neden Kathleen karakterini ekledim bilmiyorum birden kafama esti ama herhalde bu kızı tekrar göreceğiz.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.

💞