Saudade [hyunin]

1

"Bir kere de başarılı ol, bir kere de bizi gururlandır!"

"Anne anlamıyorsun"

"Neyi anlamıyorum? Geceleri saçma sapan bir grubun şarkılarına sığınarak ağladığını, o çok önemli defterine yazdıklarını mı? Neyi anlamıyorum??"
Bu onun için çok ağırdı. Ona sevildiğini hissettiren şeylere de hakaret ediyordu.
Çocuğun yavaş yavaş göz yaşları süzüldü

"Şimdi odana git ağla, git o saçma sapan grubu dinle defterine yazı yaz!"
Annesi kapıyı çarpıp mutfaktan çıktı. Çocuk tezgaha yaslandı ve akan burnunu çekti

"Neden böyle, neden?"
Aslında bakarsak durumları iyi bir aileydi. Fakat bu ailede hata yapmak yasak, yoksa sonuçları bu şekilde olur.
Biraz bekledikten sonra annesi tekrar mutfağa girdi

"Neden ağlıyorsun! Neyini eksik ettik bu zamana kadar? Neden mutlu, başarılı olmak yerine, böyle zayıf, güçsüz, ağlak bir şeysin sen! Ailemize hiç yakışmıyorsun, senin için yaptıklarımızı hak etmiyorsun! Sen bizi de hak etmiyorsun! Kimde var böyle aile, bak arkadaşlarına hepsinin annesi babası kavgalı, hepsi yetim! Sen kendi ailenin, elindekilerin kıymetini bilmiyorsun. Kendi kendine ağlıyorsun kendini acındırıyorsun! Şu haline bak. Bize hiç yakışmıyorsun, ya hemen toparlan ya da defol git bu evden! Biz babamla bunları hak etmiyoruz!"
Sinirli kadın tekrar çıktı mutfaktan, Jeongin de odasına gitti. Biraz yatağında oturduktan sonra aynanın karşısına geçti ve kendine baktı

"Gözlere bak"
Gözleri kızarıktı, dudakları kuru, bedeni zayıf ve morluklar içindeydi. Uykusuzluktan ve ağlamaktan kilo vermiş, zayıflamıştı. Göz altarı mosmordu. O da soruyordu kendine, ne çekiyordu da bu kadar ağlıyordu?
Hemen sabah olsun okula gitsin istiyordu. Ailesini hiç görmek istemiyordu. Kızarık gözlerle yatağa yattı ve kısa süre içerisinde uykuya daldı