Saudade [hyunin]

3

Ders bitmişti, Jeongin yeni gelen çocuğa gözünü kırpamadan bakıyordu. Peki o söylediği kelime neydi? "Saudade"

"Jeongin, jeongin!"
Yüksek sesten dolayı çocuğun dikkati dağıldı ama gözünü ayırmadan ona seslenen Seungmin'e döndü.

"Efendim?"
"Neden Hyunjin'e öyle bakıyorsun?"
"Nasıl bakıyorum?"
"Yiyecekmiş gibi"
Jeongin'in bakışları yeni çocuktan ayrıldı ve Seungmin'e döndü.

"Hyunjin?"
"Dakikalardır gözünü ayırmadan baktığın çocuk"
"İsmini nereden biliyorsun?"
"Changbin'in arkadaşı, başka okuldan geldi"
Jeongin biraz sevinçle kafasını salladı, o anda Hyunjin kalktı ve Seungmin'in yanına gitti

"Selam Seungmin, bugün benim evime geleceksin değil mi?"
"Oh, evet geleceğim."
Hyunjin Jeongin'e döndü. Jeongin ona bakan, hayatında görmüş olduğu en güzel koyu kahverengi gözlerin gözlerine baktığını görünce sertçe yutkundu

"Merhaba ben Hyunjin"
Hyunjin kibarlık yapıp elini uzattı, Jeongin Hyunjinin eline baktı ve ardından hızlıca tuttu

"Ben de Jeongin, memnun oldum Hyunjin."
Hyunjin gülümsedi, o gülüş var ya...
Gülüşünün güzelliğini yazsa sayfalara sığmazdı.

"İstersen sen de gelebilirsin"
"Nereye?"
"Bugün benim evimde buluşacağız, gelmeni çok isterim"
"Olur... olur tabii gelirim"

Hyunjin elini Jeongin'in omzuna atıp biraz okşadı ve Seungminle konuşmaya başladılar.
Jeongin gözlerini asla o kahverengi gözlerden ayıramıyordu.
Gözlerini kaçırmak istese de yapamıyordu. Baktıkça bakası geliyordu.
Bir anda kalkınca birkaç kişi ona baktı ama sonra tekrar işlerine döndüler
Jeongin de hızlıca lavaboya gitti ve elini yüzünü yıkayıp aynada kendine baktı

"Hayır Jeongin, bir daha olmaz."