-Don't Worry For Me- Taekook

-Geride kaldılar (geride kaldılar), geride kaldı o günler-

Bu bölüm texting değil.

-kim taehyung.

Bugün cumartesiydi.
Her zaman ki gibi hazırlanmış, evime yakın olan parka gitmeye başlamıştım.

Geldiğimde ise bir banka oturup, salıncağı izlemeye başlamıştım.
Gülümsüyordum.

Küçükken burda Jungkook'u sallardım.
Tabii 4 yaşlarındaydı.
Ve ben onu o yaşlarda bırakmıştım.
Beni unutması o kadar doğaldı ki.

Ben onu unutmamıştım onun aksine.
Buruk bir gülümseme ile ayağa kalkmış, salıncağın yanına varmıştım.

Boş duran salıncağı sallamıştım.
Öylesine değildi.
Küçüklüğümü andırıyordu.

Jungkook varmış gibi sallıyordum.
Küçükken en yakın arkadaşı olan jungkook'muş gibi değildi lakin bu sefer.

Bu sefer kalbimin çarpıntısıyla sallıyordum.
Gerçekten hoşlantıyı geçmiştim.

Jungkook'a aşık olmuştum.
Karşısına çıkmak istiyordum.
Çıkmak için cesaretim vardıda lakin kurallar kuraldır bozulmamalıydı.

Taehyung her şeyi başlattıpı gibi bitirmek istiyordu.
Bu oyunu mutlu son ile bitirmek istiyordu.

Hemen toparlanmış, bırakmıştı salıncağı.
Kurtulmak için düşüncelerinden yolda yürümeye başlamıştı.
Kaldırımdaydı.
Markete uğrayacaktı.

-🗾-
Markete gelmiştim.
İçecektim bu akşam nasıl olsa reşittim?
Sonuna kadar kafamı bulacaktım.

İçki şişelerin olduğu tarafa gittim.
En sevdiğimi aldım.
İlk içkimdi.

Sonra ramenlerin olduğu tarafa gittim.
Acılı rameni çok seviyordum.
Bu yüzden acılı rameni alıp masaya geçmiştim.

Aldıklarımı ödedikten sonra.
Çıktım marketten, evime doğru yürümeye başladım.

-🏠-

"Jeongguk'tan bir mesajınız var!"

Telefona daha yeni düşen bildirime bakmıştı taehyung.
1,2 saati aşmıştı bakmamıştı jungkook'un mesajına.

Boşverdi bu akşamlık telefonu kapattı, üstündeki ceketi çıkartıp astıktan sonra mutfağa geçti.

Acılı ramenini hazırlamaya başladı.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
..
.

.
.