No type, heerina

'1

Karina, insanlar ile iletişime geçmenin gereksiz olduğunu düşünürdü. Çünkü insanlar gereksizlerdi ona göre.

Birbirini tekrarlayan günler ve birbirini tekrarlayan konuşmalar oldukça boştu ona göre. Bir arkadaş grubu ya da arkadaşının olması kötüydü ona. Fazla dürüsttü bu tarz işler için. Ağzına geleni söylerdi, insanları kendinden soğuttuğunu düşünürdü. Ve onlardan kurtulmak için tanrıya dua etmek istemezdi.

Bu yüzden tek bir kişinin etrafında dönen aptal gençlik klişeleri ilgisini çekmezdi. Kimseye ihtiyacının olmadığının düşünürdü, sadece bilmesi gerekenler vardı.

Acil durumda ne yapacağı, iyi bir gelir etmek için okuyacağı bölümü, uygun fiyatlı karnını doyuracak şeyler alabileceği bir kaç dükkan bulmayı...Bunlar gibi şeyleri bilmesi yeterliydi.

Yalnız yaşayanlar,gerçekten yaşayanlardı. Eğer birisine bağlanırsanız hareket edemezdiniz, düzeniniz bozulurdu. Karina ise planlamayı severdi. Henüz daha on yedi yaşında olmasına rağmen önündeki altı yılı planlamıştı.

Her seferinde daha iyi yaşamak için çözümler arardı. Birileri ile nasıl ilişkimi yürütürüm? Arkadaşlarım beni seviyor mu? Sence benden hoşlanıyor mudur?
Bu tarz sohbetler için o olgun olduğunu düşünürdü.

Böylesine sıkıcı birisinin tek eğlenceli yönü kitaplarıydı. Düzensizlikten nefret eden karina, ertesi sayfada ne olacağını tahmin edemediği romantik lise romanları okurdu.

Haftada en az bir, iki roman bitirirdi. Elinden düşmeyen kitaplarını birisi dışarıdan görse sevimli biri olduğunu düşünürdü. -yüzünü de hesaba katarsak- Ancak karina, dış görünüşün tersiydi. Sağ gösterip sol vururdu.

Lee Heeseung ise düzensiz serserinin tekiydi.

____________

Selam!!
Ben çok kitap okurum ve okuduğum bir kaç kitaptan esinlenerek yazıyorum bu kurguyu.

İlk bölüm olduğu için kısa kestim. Emin olun diğer bölümler oldukça keyifli geçecek.

Destek olmanız cidden mükemmel olur.