Gisteren

Hoofdstuk 1.

POV Isabel:

Half slapend in de les, schrik ik ineens op uit mijn stoel. Gooide iemand nou een papiertje naar mij? Met mijn beste doodsstaar draai ik me om, zoekend naar de persoon die het papiertje mijn kant op gooide. Niemand die ook maar mijn kant op keek. Verbeelde ik het me nou?

"Isabel, het antwoord op vraag 16a graag?" fuck. Dat was mevrouw van Rhijnen, de meest stressende docent van de hele school. Haastend vliegen mijn ogen door de lijnen van mijn schrift. Vraag 16a! Vraag 16a? Als ik niet opschoot met het vinden van mijn antwoord op die vraag dan-

"Isabel? Luister je wel?" roept ze. Ik antwoord vluchtig dat ik wel aan het luisteren ben.
"Hoe moeilijk is het dan om antwoord te geven?" zegt ze nogmaals. Mijn ogen blijven haastig zoeken naar vraag 16a op de lijnen van mijn schrift maar nog steeds is de vraag onvindbaar.
"Isabel, ga je maar melden. Met deze instelling hoef ik jou niet in mijn klaslokaal te hebben." fuck. fuck, fuck. Lekker dan, mijn zoveelste melding van de maand.
"Best. Ik ga al. Als u nog geen momentje geduld heeft voor mij om het antwoord op mijn vraag te zoeken hoef ik ook niet in uw les aanwezig te zijn!" schreeuw ik tegen haar, terwijl ik vlot mijn spullen pakte. Ineens valt me een papiertje op wat op mijn tafel ligt. Ik had het me dus toch niet verbeeld! Ik stond op om weg te lopen en mevrouw van Rhijnen begon meteen weer te praten.
"Een grote mond ook nog? Ik ga dit melden bij meneer-" Ik had de deur al dichtgesmeten voordat ze wat had kunnen zeggen. Bek dicht, kutwijf.

Onderweg naar de administratie om me te melden, open ik het briefje.

"Hey gorgeous! Ontmoet me vanmiddag na school bij de oude fietsenstalling aan de kant van het sportveld. Ik zie je wel zitten."

Oh. My. God. Niet alweer. Ik heb dus echt geen behoefte aan nog een jongen die continu om mijn aandacht zit te smeken. Niet na hem. Op dit moment hoor ik op mezelf te focussen, en daarbij komt geen tijd kijken voor jongens.

Voorzichtig klop ik op de deur van de administratie. Gelukkig! Een van mijn vriendinnen, Pippa zat bij de administratie. Nou ja, vriendinnen.. Het is meer dat iedereen in de school weet dat je Pippa te vriend moet houden. Bovendien is ze totaal geen verkeerd meisje, ze doet niks kwaad, maar er zijn verhalen over haar verteld waardoor je eigenlijk beter niet té close met haar wil worden.

"Alweer?" Hoor ik Pippa zachtjes zeggen.
"Het spijt me. Het was mevrouw van Rhijnen." zuchtte ik terug.
"Als je de rest van het uur bij mij blijft zitten en me gezelschap houd zal ik er geen melding van maken." Glimlachte ze. Phewww, dat scheelt weer. Vrienden zijn met Pippa heeft zo af en toe nog wel zijn voordelen.
"Dankjewel, je bent echt een superheld!" Lach ik terug naar Pippa.
"Geen probleem, hoe gaat het eigenlijk met je? Ik heb je weinig gesproken de laatste tijd. Nou ja, volgensmij heeft iedereen jou weinig gesproken de laatste tijd.." zegt ze op een zachte toon.
"Ja weet je wat het is? Ik had gewoon even een momentje voor mezelf nodig, na hem weetjewel. Niet naar school gaan voor een paar weken was oprecht niet eens genoeg. Ik voel me gewoon anders, nu zonder hem." fluister ik bijna.
"Lieve schat, voor je wat met hem had was je zoveel vrolijker, zoveel aanweziger! Je hebt hem nooit nodig gehad en het is maar beter dat je hem niet meer spreekt. Hij hoeft maar naar je te kijken en ik sla hem voor je hoor!"
"Dat is super lief Pippa, maar ik ben bang dat dat niet gaat helpen. Ik probeer hem gewoon te vergeten en me weer te focussen op mezelf. Hij bestaat niet meer voor mij." zeg ik op een boze toon.
"Je hebt groot gelijk, zullen we anders naar een feestje gaan vanavond? Dan kan je je hoofd even lekker leeg maken." Zegt Pippa vrolijk.
"Oeeehhh, wiens feestje? En mag Jade mee?" Ik kijk Pippa nog net niet grijnzend aan. Feestjes? Die zijn mijn lichtpunt in elke vorm van duisternis. Ik, de dansvloer en alcohol zijn gewoon één samen.
"Ja het is het feestje van een nieuwe jongen, zijn naam is Jordan. Ik heb al een aantal sappige roddels over hem gehoord hoor! Ze zeggen dat zijn ouders nog rijker dan rijk zijn en bovendien was hij op zijn vorige school de aanvoerder van zijn voetbalteam, klinkt wat voor jou toch?" Zegt ze enthousiast.
"Wat voor mij? Is ie wel knap?" Lach ik op een neppe manier. Die jongen kan me nog geen moer schelen.
"Heb je hem nog niet gezien? Hij is oprecht een stuk, ik zweer het Isa, hij is echt kaulo lekker. Als hij vanavond niet genoeg meisjes aan de haak slaat weet ik het ook niet meer." lacht Pippa.