Nayeon POV :
Naiwan kami ni Mina. Hindi siya nag sasalita siguro nahihiya.
"Ahmmm, so i totour mo ba ako?"
"Ah yes. Tara dito."
Nag simula na kaming umikot sa floor namin. Kung saan pwede kumain, mag pahinga, desk ko na katabi niya lang. At iba pa. Habang nag papaliwanag siya. May bigla akong naalala.
~
"Oh Nayeon. Graduation na. Aamin kanaba?" Nasasabik na sabi ni Momo.
"Ha? Saan, kanino?"
"Kay Mina bobo mo." Pang aasar ni Jeongyeon.
"Hindi. Natatakot ako nu, tska di ko pa kaya." Mahinang sabi ko sakanila.
"Napaka arte mo, e pano kapag biglang may manligaw diyan. Si Mina yan" sabi ni Momo sakin.
"Naniniwala ako na, kung para sakin. Sakin talaga. Kahit matagal pa kami hindi mag kita."
"Yan ka naman sa words of wisdom mo, bahala ka nga diyan"
~
"Naiintindihan mo ba Miss Nayeon?"
Sabi ni Mina sakin, pag puputol sa pag alala ko.
"Ha?" Nag tatakang tanong ko.
"Kung naintintidihan mo ba yung pag papaliwanag ko."
"Yes Miss, thank you"
"Kung okay na, pwede kana umupo sa desk mo then call me if you need something mag katabi lang naman tayo"
Nag tatangka na siyang umalis pero binigilan ko siya.
Humarap siya sakin at nakita ko sa mga mukha niya yung gulat.
"Yes Miss, may kailangan kaba?"
"Ah kase. Kung yayayain kita mamaya lumabas? May magagalit ba?"
Nakatingin siya sakin, para bang blanko yung mukha niya.
"Ah oo meron e"
Meron? So may jowa na. Gosh, im so late. Ano paba magagawa ko. 10 years ago na. Gusto kong sampalin yung sarili ko.
"Pero mag papaalam ako may mama and papa, saan ba? Kakain? Libre mo ah!"
Masayang sabi nito sakin.
BINABASA MO ANG
Right Time?
FanfictionIt had been 10 years since Mina last saw her biggest crush. How they both ended up in the same city away from their hometowns makes no sense to them. It's got to be more than a coincidence, right?
