Escape

1st Chapter

The cold breeze hit her delicate skin as she walk silently out of the door. The moonless sky welcomed her when the girl looked up. She grinned and shot the door close, slowly and carefully as she wished that no one sees her at the moment.

Her heartbeat speed up when she was totally out of the mansion's area, passing the tall wall through a secret way out of hers. The girl can't keep her happiness and excitement and she jumped in joy.

'And now.. what?' Kaniyang naisip. She sighed. Nagsimula siyang maglakad, mag-isa sa malamig at walang katao-taong daan. Mahigpit ang kapit niya sa strap ng kaniyang malaking backpack habang lumilinga-linga sa paligid.

Ngayon lamang niya ito naranasan kaya naman ramdam niya ang nakakabagabag na kaba sa kaniyang sistema. Nang may bigla siyang may marinig na ingay ay bigla siyang napapikit at bumilang ng tatlo. Dahan-dahan niyang binuksan ang kaniyang mata at napabuga ng malakas nang makita ang isang pusa malapit sa kaniya na may nilalarong isang lata. Napailing na lamang siya at naglakad muli.

The girl earlier can be seen now standing inside a terminal. Ngumunguya ito ng pagkain habang nag-aabang ng tamang sasakyan. Makikitang wala pang kahit isang palatandaan na papasikat na ang araw. Malamig ang ihip ng hangin kaya naman balot na balot siya ng makapal na jacket.

Her pair of warm-innocent brown eyes are looking everywhere, scanning the place. Ngunit napahinto ang kaniyang tingin sa isang gilid kung nasaan nakatayo ang isang lalaki na may dala-dalang case ng gitara at isang malaking sports bag. Nanlaki ang mata niya hindi dahil sa 'Ang.. gwapo.'—bigla niyang naisip, kundi dahil sa nakatingin din ito sa kaniya.

Agad siyang napa-iwas ng tingin at napa-ayos ng tayo. Halos atakihin siya sa puso nang bigla itong naglakad papalapit sa kaniya— o sa direksyon niya. Halos pagpawisan siya habang nakatingin sa gilid ng kaniyang mata. Hindi siya sanay na may makitang ibang lalaki kaya naman iyon na lang ang kaniyang naging reaksyon.

'Umayos, ka! Malapit na siya ka—'

"Excuse me." Naputol ang kaniyang iniisip nang marinig niya ang lalaking-lalaki na boses na nagmula sa harapan niya mismo. Napaatras naman siya at biglang kinilabutan sa lamig ng boses nito. Nanlalaki ang kaniyang mata nang bigla siyang napapikit at isinalag sa kaniyang sarili ang dalawa niyang kamay.

"Huwag po! Maawa po kayo! Ibibigay ko na lang pera ko! Huwag mo lang akong saktan o—" And before she can embarrass herself more, the guy staring at her emotionlessly spoked.

"You're in my way. Excuse me." Her dramatic acts are now gone and she was looking at him with a mouth hung open. Hindi siya makapaniwala! Aba! Oo nga't nag-excuse siya pero tila pautos ang pagkasabik niya no'n.

'How can he do that?!'

"Excuse me."

"Oh.. O-of course, sorry." Agad siyang napagilid at pinadaan siya. Nakasunod ang kaniyang tingin sa lalaki habang bumibili ito ng tubig sa tendera. Nalimutan niya pala na nasa likod ang bilihan. Nang bumalik ang lalaki sa pwesto nito ay nakanguso siya at napaiwas ng tingin nang uminom siya.

Ilang beses siyang pasulyap-sulyap dito hanggang sa dumating ang pinaka-inaabangan niya. Nang tumigil ito sa loob ng terminal ay agad siyang pumasok at naupo sa may bahaging likod ng bus. She was putting her stuff above when a hand helped her. Nakaangat na lahat ang kaniyang paa ngunit hindi niya pa rin ito abot. She's a short girl anyway.

Shy and embarrassed she faced the person to thank him but she froze when she faced the guy earlier. They are face to face and nearly an each between them. Nakayuko ang lalaki habang siya ay nakaangat ang ulo.

Nanlaki na naman ang kaniyang mga mata at halos matumba siya nang bigla siyang umatras. Two strong arms are fast enough to catch her. Nasa bewang niya ang isa habang ang isa ay nasa kaniyang ulo, pinoprotektahan ito.