Frances POV
Mga ilang buwan ay nagpakasal na din kami ni Prinsepe wilson, siya ang nandiyan noong kaylangan ko ng karamay, noong kaylangan kita jaydong Hindi niya ako binitawan, hindi katulad mo
Ilang buwan na rin lang ay manganganak narin ako
"Pumasok muna tayo sa loob mahal napaka lamig baka mapano pa ang bata" liningon ko si jaydong na nagsasalita
Lumapit siya saakin at inalalayan niya akong pumasok
"Salamat" nginitian ko siya
"Maya maya kang ay dadaan dito ang taga gamot para tignan ang lagay mo" sabi niya
"Umininom ka muna" inabot ang basong tubig na kawak
"Maraming salamat wilson, maraming salamat dahil inaalagaan mo ako, maraming salamat dahil pinili mo parin ako kahit na may anak ako" naiiyak kung sabi
"Shhhh palagi lang ako nandito para sayo,ayos lang pero alam kung hinding hindi ko mapapantayan ang pagmamahal mo sakanya, mahal ko" pasensya na wilson
Kasal nga tayo pero siya parin ang laman ng puso at isipan ko
hindi ko na kailangang mag-alala tungkol sa mga bagay-bagay, kaya kitang mahalin lahat ng gusto ko jaydong
Wilson's POV
Dumating na ang araw na kinkatakutan ko, kinakabahan ako sa ano mang mangyari, lumaban ka mahal ko
Hindi ako mapakali, sumilip ako sa bintana bat napaka tagal naman nito
Pagkalipas nang ilang minuto ay may narinig na akong iyak ng bata at lumabas narin ang komadrona na bitbit amg isang sanggol
"Napakalusog po ng batang ito prinsepe" sabi ng komadrona
"Maari ko po itong hawakan?" Tanong ko sa komadrona tumango naman ito
Mga ilang oras ng nagising na siya ay agad akong pumasok sa loob ng silid na bitbit itong sanggol na ito, lumapit ako sakanya at ibinigay ang sanggol
"Kay ganda niya" nanghihinang sabi niya
"Nagmana sayo mahal ko" sambit ko
Nang umayos na kunti ang kalagayan niya ay dinala ko siya sa labas para pakinggan niya ang kanyang paboritong kanta
"May gusto ka pa bang ipatugtug na kanta sakanila?" Tanong ko sakanya habang naka upo kami dito
"Wilson" sabi niya
"Uh?"
"Nanghihina na ako, Hindi mo man siya totoong anak pero Pangako mong aalagaan mo at proprotektahan mo ang anak ko ah" nanghihinang sabi niya
"Huwag ka ngang magsalita ng ganyan" sabi ko
"Ipangako mo wilson"
"Pangako yan mahal, mamahalin ko siya tulad ng pagmsmahal ko sayo, walang pares walang kulang" kumapit ka lang carmell
"At pangako mo na huwag na huwag mo siyang ipakilala sa totoo niyang ama paki usap wilson, hayaan mo siyang mabuhay ng normal" tinigan ko siya at nilagay siya sa balikat ko habang hawak hawak ang beywang niya
"Carmell, sa susunod mong buhay- maaalala mo ba ako?" Naiiyak kong sabi
"Makakalimutan kita, makakalimutan ko ang lahat kahit sa panaginip ko, lahat kayo" nanghihina niyang sabi at tuluyan nang pumikit ang kanyang mga mata
Yinakap ko naman ito, at tumulo na ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan hanggang sa muli mahal ko magpahinga kana, masakit man saakin pero tatanggapin ko, ang mga pangako ko saiyo ay tutupadin ko
Napaswerte ko parin dahil sa mga huli mong hininga ako ang iyong kasama mahal ko
Patuloy parin silang tumutugtug
Jaydong's POV
Habang binabasa ang sulat ni carmell ay, hindi ko napigilang umiyak
"Ang buhay ay parang panaginip, tama at mali, pag-ibig at poot lahat sila ay nalilibing sa paglipas ng panahon at aalis ng walang bakas ang kabaligtaran ng pag-ibig ay hindi poot, ito ay ang pagbitaw ng isang taong minamahal mo, Iniwan kita ng pagmamahal sa halip na poot, palagi akong nag-aalala sayo mahal ko, mahal pa rin kita hinding-hindi kita makakalimutan, Nagsawa na akong maghintay sa walang puso ng isang mabait na lalaki, araw-araw akong naghihintay na dumating ka mahal ko " ito ang nakalagay sa sulat
Mahal parin niya ako
Kinuha ko ang kabayo ko at pinatakbo ito ng mabilis
Nang makarating ako sa bahay nila ay agad akong pumasok at hinanap ko kaagad si carmell
"Carmell!" Nilibot ko ang bahay nila pero wala parin
Nakita ko naman si wilson
Kwinelyuhan ko siya at itinaas sa pagkakaupo niya
"Nasaan si carmell, nasaan siya! Carmell itigil mo na to at lumabas kana!" Sabi ko at binitawan siya
"Carmell nasaan ka? Nasaan ka! Carmell" malakas at umiiyak kung sabi
Nakita ko naman amg hawak ni wilson na banga
"ano ang iyong ginagagawa sa buong oras na ito, huwag kang magpanggap na malungkot ngayon jaydong" sabi ni wilson kwinelyuhan ko ulit ito
"ginawa mo ang mga bagay na ito sa ganitong paraan-" nagagalit na sabi ko
"pero alam mo naman sigurong namamatay si carmell, alam kong may tagpagbantay ka dito sa bahay na ito!" Galit niya ring sabi
Yinakap ko ang banga na sa harapan namin, binuhat ko ito
" carmell, tara na, uwi na tayo mahal ko" sabi ko, pumapatak parin ang mga maraming luha sa mata ko
ng paalis na kami ay-
"Hindi!, hindi maaari, asawa ko siya! Dito lang siya jaydong, mas may karapatan ako kesa sayo!" Pagharang niya daanan namin
"Alis!, patay man siya pero, akin lang siya at hinding hindi magiging sayo!" Sabi ko at umalis na
Wilson's POV
Nakaupo ako dito habang nakatulala, kaylangan ko siyang bawiin, hindi ito maaari
"Hindi ito maaari mandong, asawa ko siya at ako ang may maskarapatan sakanya! Hindi hindi lang basta kukunin ng lalaking iyon, iniwan niya siya mandong!" Sabi ko habang kaharap ngayon si prinsepe mandong
"Pero alam natin maske sa sarili mo na mas gusto niyang makasama si jaydong, wilson kung talagang mahal mo si carmell huwag kanang makipag away pa kay jaydong"
Inilabas ko ang kanyang ipit sa buhok na ibinigay niya saakin, hanggang sa muli nating pagkikita mahal ko
A/N
Short ud, thank you po❤
Last update this year!🥳
YOU ARE READING
Lovers Before (Coces & Jaymy)
Short Story"The act of caring and giving to someone else. Having someone's best interest and wellbeing as a priority in your life. To truly love is a very selfless act."
