ခွဲခွာရပြန်တော့လဲ
အကြောင်းပြချက်မရှိ
ရက်ရက်စက်စက် ထားခဲ့ခံရတယ်
ပြန်ဆုံရပြန်တော့လည်း
ဘာအကြောင်းပြချက်နဲ့
ပြန်လည် တွေ့ဆုံရပြန်တာလဲ
ထပ်နာကျင်ရဖို့လာ
ဒီလောက်ဆိုတော်ရော်ပေါ့
ကိုယ်လဲ နေသားကြနေပြီကို
။။။။။။။။။။။။။။။။
"မင်လေး "
"ပြောလေ Hyung"
"ညကြရင် Hyungနဲ့
အလုပ်အတူတွဲလုပ်မယ်
မိတ်ဆွေရဲ့ ညစာ စားပွဲရှိတယ်
မင်လေး အားရင် Hyungနဲ့
လိုက်ခဲ့လို့ရမလာ"
"အားနာလိုက်တာ Hyungရယ်
မင် ပြင်ဆင်ပေးရမယ်
အလှအိုးတွေ ရှိနေတာ"
"အာ ရပါတယ်"
"Hyung ရယ် မင် တကယ်
အားနာပါတယ် Hyung
နဲ့အတူ ပွဲတတ်ချင်ပေမဲ့
မအားဘူးဖြစ်သွားတယ်"
"ရပါတယ် မင်းလေးရဲ့
Hyungက မင်လေးကို
ကြွားချင်ယုံပါ ဘာမှမဖြစ်ဘူး
ကိုယ့် ကုမ္ပဏီ နှစ်ပတ်လည်
ပွဲနေ့ကြမှ မင်လေးကို
ကိုယ့်ချစ်သူ ဖြစ်ကြောင်း
တရားဝင် ကြော်ညာတော့မယ်"
"ဟုတ်ပါပြီ Hyungရယ်
ပွဲချိန်မမှီပဲ နေအုန်းမယ်လေ"
"Omm ကိုယ်ပြန်တော့မယ်
မင်းလေး ရွှတ်
ပါးလေးအား နမ်းက
တန်းပြေးထွက်သွားသော်
ယွန်းဂီ အားကြည့်ကာ
ဂျီမင် တစ်ယောက် ခေါင်းခါမိသည်
"ဒီ Hyungကတော့ လေ
တကယ်ပါပဲ"
ပါးလေးအား ကိုင်ကာဆိုင်ထဲဝင်ပြီး
လုပ်စရာရှိတာလုပ်နေတော့သည်
ဒီနေ့မှ ယောင်းကလဲ
သူ့အမေ ဆေးရုံကိုသွားတယ်
ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲ
အလုပ်တွေက ရှုပ်လို့ပေါ့
"ဦးလေး ဟန်
ကျနော့ကို နီးစပ်ရာ
ပန်းဆိုင်လေးမှာ ခနကားရပ်ပေးပါ
ကျနော် ပန်းလေး ဝင်ဝယ်ချင်လို့"
"ကောင်းပါပြီ လူလေး"
Timeဆိုသော်
ပန်းဆိုင်လေးနားရောက်တော့
ဦးလေး ဟန် ကားအားရပ်ပေးတာကြောင့်
ဂျောင်ကု ပန်းဆင်းဝယ်လိုက်သည်
ဘာလို့ရယ်မှန်းမသိ
တစုံတခုအား ရင်းနီးနေသလိုသာ
ဆိုင်တခါးလေးအားဖွင့်ကာ
ဝင်သွားစဉ် ကိုယ့်အား ကျောပေးကာ
အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကိုတွေ့သည်
YOU ARE READING
"သို့သော် မုန်းသည်"
Tiểu thuyết Lịch sửဝေးနေပါရစေ ခင်ဗျားနဲ့ ဝေးနေချင်တာမို့ ပြန်မဆုံပါရစေနဲ့ ကျနော်ဒီလိုပြောရင် ခင်ဗျားတစ်ယောက် သိပ်အံ့ဩမယ် မလား ဝေးရာကို ခဗျားကိုယ်တိုင်ထွက်ပြေးခဲ့တာပါ ကိုယ့်ရွေးချယ်မှုပဲမို့ ကျနော့အနား ထပ်မလာပါနဲ့တော့ နာကျင်ရတဲ့သူက ကျနော်ပဲမို့
