Harika bir ilkbahar günüydü.Üniversiteye gitmemek için bahane arıyordum . Ama annem herzamanki gibi beni kaldırmayı başarmıştı.Neyse ben en sonunda gözlerimi açmıştım.Artık üniversiteye gitmek için hazırdım.Aslında herzaman şansız bir kızdım.Tabiii bu söz biraz sonra yerini bulmuştu.Yola çıktığımda yağmur başlamıştı. Heryerim yamyaş olmuştu lüks bir jipin içinden çok yakışıklı bir oğlan çıkmıştı.Havalı biri olduğunu düşünmüştüm.Ama galiba değildi.Çünkü çok nazik biriydi . Bir an ona dalıp gitmiştim .Ama saati unutmuştum .Nazik biri olduğunu bana söylediği sözlerle anlamıştım.Ben etrafıma bakarken o da galiba benim deli oldugumu düşünüyordu neden etrafa bakıyorsun dediğinde okula geç kaldım demiştim.bir süre ikimizde sessiz kalmıştık .O :
-İsterseniz özür olarak sizi bırakabilirim demişti.Önce bu fikre pek sıcak bakmamıştım .Annneler herzaman başkalrının arabasına binmeyin der ya ilk defa bunun doğru olduğunu düşünüyordum.Ama başka çarem yoktu çünkü viyanada taxi saatte bir geçerdi .Arabaya binmiştim ama hala tedirgindim.Arabada isminin Özgür olduğunu öğrenmiştim.onda sanki beni kendine çeken birşeyler vardı.Fakat bu çok garipti bana ismimi sorduğunda donuk bir vaziyette bakakalmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA SEVDİĞİNİ SÖYLE
Romanceaşktan korkmak hayattan korkmaktır hayattan korkmak, zaten ölmüş sayılırsın.
