Soğuk bir gündü. Her zamanki gibi okula tek başıma gidiyordum. Sokaklar bomboştu. İnsan kendi gölgesinden bile korkuyordu...
(Okul benim için hiç birşey ifade etmiyordu. Boş sıraları doluyordu sadece. Ses kirliliğine muhteşem bir örnek yaratacak ortamlar oluyordu.
Tenefüslerde ise insan kaçacak delik arıyordu. Herkes gücü olan insanlara yalakalık yapma peşindeydi..
Ben ise durmadan insanlardan kaçan bir yaratık.
Yaratık diyorum çünkü insanlar tarafından umursanmayan biriyim.
Herkes tarafından sürtük diye hitap edilen.
Benim suçum mu? Kendi köpeklerine tasma takmamışlar o değerli sevgilileri(!) beni dikizliyor.
Sanki bende çok meraklıyım onların çenesine..)
*ben böyle düşünürken tarih öğretmeniyle çarpıştım*
-Önüne baksana aptal kız!
"P-peki"
İstemsizce güldüm. Aptal kız mı? Ciddi olamaz. Bari düzgün bir laf bulsaymış.
Ah neyse.. İşte ders başlıyor.
