Ölüm Yıldızı

Son'a doğru ..

koronerarter19 bu bölüm sana gelsin Rose : ))

Bir önceki gezide Esther'ın bacaklarında ciddi ezikler oluşmuştu. Durumu o kadar kötüydü ki yürüyememiş ve gezinin devamında sedyeyle taşınmıştı. Bu günlerce sürmüş ve Esther günlerce çektiği acıların yanında ailesine yük olduğunu düşündüğü için ağır bir mahçubiyet yaşamıştı.
Bu aralarda yoğun kar yağdığından kız taşındığı sedyedeki sürekli sırılsıklam bir haldeydi..
Ailesinin nasıl zorlandığının farkındaydı. Ama gel ruhsal hemde fiziksel sıkıntılarına rağmen ondaki bu olağanüstü ruh gücü ailesini etkilemişti..

Rush'ın seyir defterinden satırlar..

29 Ocak 2014

Kızaklı yürüyüşümüzün 2.günü nehir kıyısına kadar ilerledik. Mansi patikasında ilerledik.
Hava iyi..
- 12 derece hafif rüzgar esiyor..
Nehirde sıksık buzlanmalar görüyoruz..
Bu kadar..

İmza: Rush

Rush yine özetlemeleriyle dikkat çekiyor.
Aslında bu konudaki yeteneği ile..
Kısa ve çok aydınlatıcı yazmış..

Grup Lideri Rush Tanner'ın notları;

" Günlük yolda giderken yazılıyor.
Ayazda, alelacele.. bugün nehir kıyısında 3.soğuk gecemiz.. Kamp kurmak için hazırlanıyoruz. Sobayı kurmak tam bir külfet.. Babam çadırın içine buharlı ısıtma sistemini kurmayı öneriyor. Çarşafla sağlamlaştırılmış tavan ise %100 randıman veriyor. 7:30'da kalktık kahvaltı sonrası hep birlikte nehir kıyısına gittik. Fakat şu buzlanmalar yine ilerlememize engel oluyor.. Nehir kıyısındaki geyik patikasında ilerliyoruz. Ortalarda bir yerlerde Mansi durağına rastlıyoruz. Eveett..
Mansiler.. Mansiler.. Mansiler.. Bu kelime bizim sohbetlerimiz sırasında en sık geçen kelime..
Mansiler küçük bir kuzey topluluğu.. Nüfusları tam 7000.. Çok ilginç ve özgün bir halk.. Kendi yazıları ve dilleri var.. Bunun dışında özel sembolleri ve işaretleri de var..

İmza: Rush

Rush Tanner'ın günlüğünden satırlar

30 Ocak 2014

Hava sıcaklığı sabah saatlerinde -17 derece, gündüzler -13, geceler -26 derece. Doğudan Batı'ya doğru şiddetli rüzgar esiyor. Kar yağıyor..
Gökyüzü gri.. Geyik patikası bitti. Genel patikaya geçtik. Sonra o da bitti.. İlerlemek zorlaşıyor..
Kar kalınlığı 100 cm ye ulaştı. Orman git gide seyreliyor. Etrafta çam ve huş ağaçları var. Nehrin üzerinden yürümek imkansız. Henüz donmamış..Karın altında su akmakta ve incecik bir buz tabakası var.. Hala kıyı boyunca ilerlemekteyiz.
Gün akşam oluyor. Kamp yeri bulmak lazım.
İşte geceleyeceğimiz yer..
Hala kar yağmakta şiddetli rüzgar bazen çam ağaçlarından üzerimize kar kitlelerini döküyor..
Bu tıpkı ufak çığ gibi..
Yine her zamanki gibi çadırı korunaklı bir yere kuracağız ve ateş yakarak ısındıktan sonra yatıp uyuyacağız..

İmza: Esther

Rush Tanner'ın günlüğünden satırlar;

31 Ocak 2014

Bugün hava daha kötü. Batı rüzgarı esiyor fakat gökyüzü temiz. Sabah biraz erken çıktık. Saat 10'da
Mansi pretoryumu boyunca kızak yolundan ilerliyoruz. Şu ana kadar geyik avcılarının açtıkları patika üzerinden gitmiştik. Hatta dün gece muhtemelen bir avcının gecelediniz bir yerden de geçtik. Anlaşılan geyiklerin izini kaybetmiş. O kendisi de eski patikanın izlerini takip etmi. İşte onun izlerini de biz takip ediyoruz. Bu geceki kamp yerimiz çok güzeldi. Hava sıcaklığının -18 den - 24'lere kadar inmesine rağmen yerimiz sıcak ve kuruydu. Bugün ilerlemek biraz daha zor. İzler sık sık kayboluyor ve biz durmadan yoldan sapıyoruz. Yani yolumuzu göz ayarı buluyoruz. Bu şekilde 2-3 km ilerleyebiliyoruz. Daha hızlı mesafe kat edebilmek için yeni yöntemler geliştiriyoruz. Mesela birisi sırt çantasını bırakıyor, ve 5 dk kadar ilerliyor. Sonra geri dönüyor ve 15 dk kadar dinlendikten sonra ekibe yetişiyor. Geri kalanlar sırayla bu yolu takip ediyorlar ve patika açıyorlar.
Bu yöntemin bazı zorlukları olsa da yararını gördük.
Hala sapmadan ilerlemek te zorlanıyoruz. Hiç ara vermeden planlı bir şekilde ilerliyoruz. İşte çamlık tamamen bitti. Huş ağaçları da artık tek tek görünüyor. Ormanın bitişine geldik hava güzel batı rüzgarı devam ediyor bölge neredeyse çıplak.
Dağların doruklarında hava çok berbat..
Ama aşağı eteklerde hala güzel. Saat 16:00'ya geliyor. Kamp için yer seçmemiz gerekiyor. Nehir kıyısından Doğu'ya gidiyoruz. Burası Sanırım karın en yoğun olduğu bölge. Fazla rüzgar yok fakat kar kalınlığı 2 m ye yakın. Yorgun ve bitkin halde çadırı kurmaya çalışıyoruz. Odunumuz çok az. Akşam yemeğimizi çadırın içinde yiyoruz. Gayet sıcak.. Herhalde yerleşim yerlerinden yüzlerce km uzakta böyle bir yerde bundan daha iyi şartlar düşünülemez..

İmza: Rush

Rush Tanner'ın seyir defterinden satırlar

1 Şubat 2014

Bugün Esther'ın doğumgünü.. Kutladık ve ona bir mandalina hediye ettik.. O da onu oracıkta 9 a böldü.. Francis çadıra girdi ve akşam yemeği gelene kadar da çıkmadı. Kısacası gezimizin bir günü daha başarıyla son buldu..

İmza: Mathilda

Yazardan;

Bu not günlükteki sonra not..
Sayfaların devamı boş, dehşet verici esrar başlıyor..

Grubun hareket planına göre ekip 20 şubatta Asten kasabasına varıp Salzburg Eyaleti'ne telefon açarak gezinin tamamlandığını bildireceklerdi.
Fakat belirlenen tarihte ekiple bağlantı kurulamadı..
Bu ekip üyelerinin yakınları arasında tedirginliğe neden oldu. İnsanlar sadece ufak bir serüven yaşanmış olabileceğini düşündüğünden en az birkaç gün boyunca fazla gürültü koparılmasından yana değildi.. Tanner ailesinden bilgi alınamayınca telaşa kapılmışlardı. Aslında ekip son derece güçlü ve deneyimliydi. Onlara ne olabilirdi ki??
Fakat birkaç gün daha geçtikten sonra Tanner ekibine bir şeyler olduğu anlaşıldı. Ve arama kurtarma ekibi oluşturuldu. Ama kurtarma ekibi daha ilk dakikalarda önemli bir sorunla karşılaştı.
Ya aşırı özgüveninden yada acelesinden dolayı ekip lideri Rush Tanner yola çıkmadan önce kırsalda çıkacağı rota ile ilgili ne bir harita ne de bir not bırakmıştı..

Sizce ekibin başına ne gelmişti??