You're Mine - (Dona Samantha Sunreal- Your Bida Kontrabida

Prologue

You’re Mine

“Mom?…..”
“Mommy?”
“Mommy!” Hindi ko na alam kung ano ang aking gagawin habang unti unting pumapasok sa aking realidad na ang aking pinakamamahal na ina ay tuluyunan na akong iniwan. The doctor already confirmed that my mother is dead and I also know to myself that what the doctor told me is true. I saw it with my own eyes how my mother took her last breath, but my brain is completely refusing the truth that is clearly displayed  in front of me.

‘Mom wake up please, ” pag susumamo ko sa kanya habang pilit pilit siyang ginigising, ilang malakas na pagyugyog pa sa kanyang katawan ang aking ginawa ngunit ni kunting galaw o pagdilat ng mata  ay walang nangyari, and that is the point where my brain stop resisting the truth.

Unti unti akong napaluhod sa tabi ng kanyang kama ng maramdaman kong nanlalambot ang aking mga tuhod. Tila may isang kamay ang unti unting sumasakal sa aking puso, gusto kong umiyak ngunit tila pati iyon ay nawalan ako ng lakas, nahihirapan akong huminga dahil my gustong kumawalang matinding emosyon mula sa aking kaloob-looban ngunit hindi ko alam kung paano ito ilalabas.

Isang marahang paghaplos ang aking naramdaman sa aking likuran ang naging dahilan upang ako ay mapatingala. Isang malakas na palahaw ang umalpas sa aking bunganga ng bumungad sa akin ang maluha luhang mukha ni Aling Nena ang katulong ng aking ina na nag-alaga sa akin mula sa aking pagkabata. Niyakap ko ito ng mahigpit habang patuloy na humahagulgol sa kanyang balikat, nagbabakasakaling makahugot ako ng lakas mula sa kanya para sa aking nanlalambot na katawan ngunit kahit anong yakap ko o iyak ko ay hindi parin nito mapawi ang aking nararamdaman sa halip ay tila ako'y unti unting sinasakal na pumipigil sa aking palahaw. Marahan kong tinulak si aling Nena at pasakdol na tumayo, nagbabakasakaling sa ganitong paraan ay maibsan ang aking nararamdaman ngunit parang may isang malakas na pwersa ang humila sa akin pababa ang naging dahilan upang ako ay matumba ngunit bago pa man lumapat ang aking katawan sa lapag ay tuluyan na akong niigupo ng kadiliman.

Madilim na paligid ang bumungad sa akin ng idilat ko ang aking mga mata. Isang minutong katahimikan ang bumalot sa silid ngunit paghikbi ko ang bumasag sa katahimikang ito ng maalala ko ang realidad na aking kinakaharap.

Natigil ako sa aking pag hikbi ng kumalat sa paligid ang liwanag ng bombilya. Dito ko napagtantong ako pala ay nasa aking silid, bahagya kong pinunasan ang aking luhang walang humpay sa pagtulo sabay nilingon ang taong nagbukas ng aking ilaw.

“Nay is dad home?” malumanay kong tanong. The truth is I want to ask if everything was just a dream and mom is still alive, drinking tea at the terrace waiting for dad to go home but I can’t and I don’t want to here the truth.

“Hindi pa anak. ” since  I was a child Aling Neni has been calling me anak at Nanay na din ang nakasanayan kong tawag sa kanya. Napalingon ako sa aking bukas na bintana at doon ko itinuon sa malaking buwan ang aking atensyon.

“Kanina ko pa siya tinatawagan ngunit hanggang ngayon connot be reach parin yung cellphone niya.” dugtong niya ng makaupo sa aking tabi, hindi ko siya nilingon kahit nang lumapat ang kanyang kamay sa aking likuran at sinimulang haplusin ito I know she is just comforting me but I feel so tired like even a simple movement can make tired.

“Where is he?” muli kong tanong.

“Asa business trip daw  sa Baguio anak sabi ni Sir Carlo,” marahang tumayo si Aling Nena at marahang inayos ang mga nagkalat na unan “Sabi ni sir Carlo siya na daw ang bahalang kumontak kay sir Richard” Carlo is my dad secretary.

Nangunot ang aking noo sa mga tinuran ni Aling Nena. Hind ko mapigilang makaramdam ng galit kay dad, he already know that mom time is very limited pero bakit hindi niya man lang magawang magstay sa tabi ni mommy, How Important that fucking business trip that he can’t even cancel it?! and now mom is gone and  had to leave this world without him in her side.

“Ako na lang po ang tatawag nay, gabi naman na and I’m sure  hindi na siya busy.” sambit ko habang marahang inabot ang aking cellphone na nakapatong sa mesa na nasa gilid ng aking kama.

“This will be the last,” bulong ko ng sa pangatlong beses na pagdial ko ng numero ni dad ay walang sumagot.

“Hello Anak?” dad finally answer,

“When will you go home Dad?” umaasang may halong panunumbat kong tanong. The truth is I really need him right now. Kaylangan ko ng isang taong masasandalan at si Dad iyon.

“Sino yan mahal?” A woman voice suddenly heard on my father’s line . Ilang malalakas na pagtikhim ang sunod sunod na aking narinig galing kay dad.Sinusubukang pagtakpan ang narinig kong boses, but no matter what his going to do, I already heard it clearly.

I know dad already have someone in his heart, his ex-lover who he was forcefully seperated because of my father’s parent, but it also never came in my mind that my dad will going to cheat on my mother especially mom is sick and dying. My hand tightened on the phone that I’m holding, rinig ko ang paglagutok ng aking mga daliri.

Dad started to change when his ex lover come home from other country, lagi na siyang late umuwi which is understandable due the line of his work, specially he is the Chairman in one of the biggest company here in Philippines, Ngunit ang madalang ay naging palagi, minsan inaabot siya ng isang linggo o higit pa na hindi umuuwi sa bahay at pag uuwi naman ay laging pagod na halos hindi na namin siya makausap. Sanay akong sabay sabay kaming kumakain kapag kompleto kami sa bahay, asking me hows my day, my schools and my out of school expirience ngunit sinubukan ko siyang intindihin.
Never akong nagdoubt sa kanya. All I know is his only busy due to his work and I respect him so much , his so competent,reliable, and a very succesful person. His name, position and all was gained by his own. That is why he is my role model but now? I can’t think the same anymore.

“Ana---” dad tried to talk but I cut him immediately, I had enough right now and I don’t want to here any lie anymore coming from him.

“Oh do you know why I called dad?” I asked with a fake excitement tila ba isang magandang balita ang aking ibubunyag
“I just want to congratulate you and your mistress…..finally!! you’re a free man now!… Because mom is  fucking Dead!” I giggled.
I feel like I’m going crazy, I feel so hurt but I can’t stop giggling. Rinig ko sa kabilang linya ang malakas na pagsinghap ni dad. Kahit hindi ko nakikita ay alam kong natigagal ito dahil sa aking sinabi.

“And Dad………. I hate you, I hate you so much…..” basag na boses kong sumbat sa kanya and I dropped the call.