Waves of Sunshine ( OLANGO SERIES # 1 )

CHAPTER 4

I wish I could go back time and not ask that question to Ethany. She didnt answer it but I know that hurts her

Because of that, I cant sleep. It's two a.m now and Im fully awake

Kahit naka pantulog na, I get my car key and drove to their house. Sigurado akong tulog na sila ngayon. Gusto ko lang talagang puntahan ang lugar nila kasi maganda ang view ng karagatan doon

I park my car sa gilid while sipping my Tea. It's very peaceful. Tanging ang mga paghampas ng alon lang ang maririnig

Samahan pa ng malakas na hangin. It's fascinating. I stayed like that for half hour before deciding to go back

I was unlocking my car when suddenly three guys starts approaching me. They're so creepy so binilisan ko ang kilos ko

"Hurry...hurry!"

"Miss, kadlawn na nganong naa paman kas gawas?" sabi ng isa sa kanila na creepy nong ngisi

"Ginahan siguro mag patira pre" tawa pa nong isa

"Kuyog namo miss, promise malipay ka"

Im almost crying. Scared of what these people will do to me. I was closing my eyes tight. I only opened my eyes when someone told me so

"Thank you!" pasalamat ko "Thank you very much thank you- Efren?"

I saw Efren. Walang damit pantaas at naka pajama "Hating gabi na, ba't anditk ka?"

Nakatingin lang ako sa mukha niya

"Wag mo masyadong titigan, baka hanap hanapin mo"

Napangiwi ako sa sinabi niya at binaling ang tingin sa karagatan

"Nagtanong ako kay Ethany about sa mama niyo" ramdam ko ang titig niya sakin "I know mali ang tanong ko thats why I came here. To feel at ease para makatulog ako" pag amin ko sa kanya

Hindi ko pa rin siya nililingon

"Ayaw ni Ethany ang tinatanong tungkol sa pamilya namin. Pero hindi kita masisisi" sabi niya

Naupo ako sa upuan na malapit na sa karagatan. Ramdam ko ang pagsunod niya. Tanging liwanag lamang ng buwan ang nagbibigay linaw sa pwestong narito kami

Hinayaan ko siyang maupo sa tabi ko. J continued sipping my tea. Marami akong dala

"Ikaw" panimula niya "Bakit napadayo ka sa Olango?"

Binaba ko ang tea na hawak ko at tumingala sa mga bituin "My mommy sent me here. Tumakas ako sa mansiyon at nanatili sa penthouse ko."

"Bakit naman?"

"I was grounded at that time dahil sa pagwawaldas ko ng pera. Mom told me never to go out but I did anyway"

Nilingon ko na siya na nakatingala rin pala sa kalangitan. I smiled. I never though that this stranger who accompanied me here, I will feel comfort

It was unexpected but I thank him for this.

"Bakit ayaw mo magstay sa mansiyon niyo?"

"Bangayan lang namin ni Athelind ang maririnig sa bahay. Mas maganda sa penthouse ko"

"Saan ka nga nakatira?"

"Sa quezon. Tiaong"

He just nodded. Ipinikit ko ang mata ko at nilalanghap ang sariwang hangin nang hindi namalayang nakatulog pala ako

"Lavia. Hoy. Gising."

Slowly, I open my eyes. I smile when I saw Zein. I stand up to carry her. Her face is super madumi