သမီးဆိုးေလးအျဖစ္ ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း

2. စိတ္ထားယုတ္ညံေသာ အေဒၚ

မို႐ႊီတုန္းသည္ ေခါင္းအုံးေဘးက လက္ကိုင္ပုဝါကို ယူလိုက္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္လိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ အနည္းငယ္ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ မ်က္ႏွာျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။

မိုဇူးကို ၾကည့္ရင္း မို႐ႊီတုန္း၏​နက္ေမွာင္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားထဲတြင္ ႐ႈပ္ေထြးနက္နဲေသာ စိတ္႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ား ႐ွိေနသည္။ ျဖတ္ေတာက္လိုက္ေသာ အၾကည့္သည္ တစ္စုံတစ္ေယာက္အား မသိစိတ္မွ ေအးစက္သြားေစသည္။

မိုဇူးသည္ ထိုအၾကည့္ေအာက္တြင္ တုန္တုန္ယင္ယင္ႏွင့္ သူမ၏လက္ကို မသိစိတ္မွ ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ သူမစကားမေျပာႏိုင္ဘဲ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားေသာ သေဘာက်ေသာ စကားလုံးမ်ားက လည္ေခ်ာင္းထဲတြင္ ဆို႔နစ္သြားခဲ့သည္ ။ သို႔ျဖစ္၍ သူမ ဘာမွဆက္မေျပာ ဝံ့ေတာ့ေခ် ။

ေဘးမွ မိခင္႐ႈ သည္ မိုဇူးကိုလွမ္း၍ တြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး မေက်မနပ္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမသည္ မို႐ႊီတုန္း အေနာက္တြင္ ၾကာပန္းအထူႀကီး ခ်ယ္လွယ္ထားေသာ ေခါင္းအုံးမ်ားကို ခ်ထားကာ ဂ႐ုတစိုက္ ေထာက္ထားလိုက္သည္။

"တုန္းအာက ေနလို႔မေကာင္းဘူး၊ မင္းဘာလို႔ သူ႕ကို မတ္တတ္ဆက္ရပ္ခိုင္းထားေသးလဲ။ ျမန္ျမန္လွဲခ်ဖို႔အတြက္ ကူညီေပးလိုက္ေလ ။ သူမကို မထိခိုက္ေစနဲ႔။ မိခင္မ႐ွိတဲ့ ကေလးေတြက သနားစရာေကာင္းတာေတာ့ အမွန္ပါပဲလား ။ အေဒၚက မင္းကို ေနာက္ထပ္ အိမ္အကူ ႏွစ္ေယာက္ကို ရက္အနည္းငယ္ ေပးၿပီး ဟိုနားက အေစခံတခ်ိဳ႕ကို ေျပာင္းေပးမွာဆိုေတာ့ ဘာမွ မလုပ္တဲ့ အေစခံေတြကို ဖယ္ပစ္ႏိုင္မွာပါ"

သခင္မႀကီးယု သည္ မိခင္႐ႈ က သူ႕ကို အံတုၿပီး လုံးဝ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားသည္ကို သူမျမင္ေသာအခါ ရက္စက္ေသာ အျပဳံးျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။

မို႐ႊီတုန္းသည္ မၾကာေသးမီက ေရကန္ထဲသို႔က်သြားၿပီးေနာက္ သတိေမ့ေျမာျခင္းမွ ႏိုးထလာခဲ့သည္။ သူမ၏ မ်က္ႏွာသည္ ျဖဴေဖ်ာ့ၿပီး နီရဲေနကာ သနားစရာ ျဖစ္ေနသည္။ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားတြင္ အေအးဓာတ္ကို ဖုံးကြယ္ၿပီးေနာက္ သူမအား ေပ်ာ့ညံ့စြာ ေမာ့ၾကည့္ကာ ေျပာေလသည္ ။