Echte liefde?

Deel 10

Heyy mensjes! Thx voor 100 Reads! Maar volgend deel komen eindelijk de bankzitters weer in het verhaal dus bereid je alvast voor...

David komt dichter bij met zijn hoofd en op het moment dat hij me wil kussen...

De deur vliegt open en daar staat Nicole ( de directeur van de kliniek ). ''DAVID WAT IS DIT!?!'' Schreeuwt Nicole vel. David pakt zijn pistool met beide handen vast en richt het op Nicole. Snel pakt Nicole haar walkietalkie en zegt ''Versterking snel in kamer 10938. David richt een pistool op mij!''. 7 polities komen de kamer in rennen. 1 vrouw daarvan komt naar me toe. Lief vraagt ze of ik mee wil komen en pakt me bij mijn arm. Samen lopen we de kamer uit en ik kijk nog 1 keer achterom. 2 politie agenten zie ik David pakken en houden hem onderschot. 

Nicole loopt snel de kamer uit en loopt mij en de politie vrouw achterna. We staan stil bij de ingang en Nicole gaat achter de balie staan. ''Hier wat schone kleren'' Zegt ze terwijl ze mij wat kleren geeft. De politie mevrouw begeleid mij naar de wc's en ik kleed me om. Ik kom uit de wc in een grijze hoedie ( Hoe schrijf je dat?!? ) en een spijkerbroek. Samen lopen we weer terug naar de balie en is Nicole daar druk in gesprek aan de telefoon. ''.. Ja dan kunnen jullie haar over 10 minuten ophalen! Oké doeii'' Zegt Nicole tegen haar telefoon. Nicole draait zich om naar mij en zegt '' Ik denk dat je nog wel gedag wil zeggen tegen wat mensen dus wie wil je gedag zeggen?''  Uhmm ik denk Barrie, Tessa en Merel.'' Zeg ik zacht. ''Oke ik zal ze naar het buitenplein brengen dus als jij daar alvast naar toe loopt. Dan zie ik jou zo.'' Zegt Nicole. 

Even later sta ik op het buitenplein en komen Tessa en Merel er aan gelopen. Zodra ze mij zien beginnen ze te rennen ''Ahh mop zo heftig wat er is gebeurd gaat het?'' Vraagt Tessa. ''Ja hoezo heb je niks tegen ons gezegd we hadden je kunnen helpen!'' Zegt Merel er achteraan. ''Het gaat prima alleen de schrik nog. Maar ik kon het gewoon niet zeggen...'' Zeg ik zacht en ik begin te huilen. Snel omhelzen Tessa en Merel me en beginnen we allemaal te huilen. 

Even later zijn Tessa en Merel alweer naar binnen en komt Barrie er aan gelopen. ''Heyy Barrie waarschijnlijk heb je al gehoord wat er is gebeurd. Dus ik ga weg maar kan je misschien zoveel mogelijk van je spul geven? Voor thuis?'' Vraag ik. Barrie zegt terug '' Tuurlijk meid! En als het op is moet je bij dit adres langs gaan'' En hij geeft me een papiertje en allemaal potjes met drugs en zakjes cocaïne met nog pakken jointjes en wiet. ''Dankjewel Barrie ik ben je eeuwig dankbaar'' Zeg ik. Ik geef Barrie een knuffel. Stop alles in mijn zak en loop weer naar de balie toe.

Nicole staat daar met mijn koffer met al mijn spullen daar in. ''Hier Nova. Buiten staat iemand op je te wachten die je komt op te halen.  En ik wens je alle sterkte en hoop je weer eens een keertje te zien.'' Zegt Nicole vriendelijke. Ik bedank en geef haar een knuffel en ik loop met mijn koffer in mijn linkerhand naar buiten. 

Eindelijk. Eindelijk de vrijheid die ik lang heb moeten missen. Ik loop rechtdoor en zie opgegeven moment een auto staan met iemand er in. Ik herken diegene. Ik loop steeds dichterbij om goed te kunnen zien wie het is. Nee... Nee... Hem had ik niet willen zien. Nu niet. En ook nooit meer...

657 woorden 

Ja ja ja. Ben weer terug van weg geweest ik leef nog hoor! :) Kort deeltje maar ja. En wie zou er nou in die auto zitten?  Jullie komen er snel genoeg achter. Vergeet niet op het sterretje te klikken! DOEGGGGG