Yürüdükçe yüzüme çarpan soğuk hava ile siyah kaşe kabanıma daha çok gömüldüm, adımlarımı hızlandırdım. Ormanda altımda ezilen yaprakların çıtırtısı dışında ses yoktu. Bir süre sonra istediğim yere ulaştım. En son ne zaman geldiğimi hatırlamadığım eve baktım, yavaşça kapıya yaklaştım üşümüş ellerimi isteksizce cebimden çıkardım, kapının önündeki saksıyı çekip anahtarı aldım, kilide sokup yavaşça çevirdim.
Evde nahoş bir koku vardı bakımsızlığın eseri olarak her yer toz doluydu duvarda ağların üzerinde ve yerlerde kurumuş böcekler vardı, daha fazla bakmak istemedim yüzümü çevirdim. Birkaç ışık huzmesi içeri süzülüyordu havadaki tozlar dans edercesine görülüyordu. Burayı tek başıma temizlemem imkansızdı umutsuz gözlerle etrafı süzerken gözüme bir çerçeve çarptı yavaşça fotoğrafa doğru ilerledim.
Kazadan birkaç ay önce çekilmiş son fotoğrafımızdı bu grubun en küçüğü olarak beni ortaya oturturmuşlardı, sağımda Hoseok ve Jimin solumda Namjoon, Jin ve Yoongi vardı. Derince bir nefesi içime doldurdum gözlerimin dolduğunu hissettim ama tek bir gözyaşının bile akmasına izin vermedim. Fotoğrafı yerine bıraktım kapıda bıraktığım eşyaların yanına gittim. Özenle sardığım tuvali elime aldım salona doğru ilerleyip çerçevenin tam karşısına yerdeki pislikleri umursamadan oturdum.
Özenle açtım paketi yarım kalan tuvalimi çıkardım daha sonra da bir sigara yaktım. Bu halimi görseler çok kızarlardı hasta olacağımı söylerlerdi ve kesinlikle Hoseok kafasında sigara içtiğim için akciğer kanserine yakalandığımdan dolayı öleceğimi kurgulayıp ağlardı gerçi yaşasaydı böyle bir durumda akciğerini verir ve kendisinin tek akciğer ile pek âlâ yaşayacağını savunurdu yüzümdeki tebessüme engel olamadım sigaranın ucunu ağzıma yerleştirip derince bir nefesi içime çektim ve kalemim ile özenle çizmeye başladım kaplancık zambaklarımı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaplan Zambağı
Fanfiction[Hasta kalplerimizde yetiştirdiğimiz zambakların birbirimize karıştığı gün seninle bir ömür Vals yapacağım Taehyung.]
