bugün hep gittiğimiz sahil kenarına gittim pek bilinmedik bir sahildi, kimseler gelmezdi bu yüzden kendimize benimsemiştik çocukluğunu iyi yaşayamadığını söylerdin her zaman ve hep bu sahilde çocuklaşırdın kolumdan tuttuğun gibi koşardın özgürce durmak bilmezdin denize atmaya çalışırdın azıcık gücünle en sonunda seni kucaklayıp, ikimizi denize atardım boynuma dolardın kollarını alınlarımızı birleştirirdik zaten küçük olan dudakların, gülümsedikçe daha da küçülürdü dayanamayıp öperdim yarın yokmuşcasına keşke daha çok öpseydim seni gerçekten de yarın yokmuş yarının yokmuş lumina ve ben bunu anlamak için çok geç kaldım
-KHJ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
