Nýchta

Cihangir

Merhabalar fazla bekletmeden ikinci bölümle geldim. İyi okumalar<3

***

*Cihangir*

Ne kadar süre geçmişti, bilmiyordum. Tüm bu karmaşa yarım saat önce mi olmuştu, yoksa bir kaç ay önce mi? Yoksa hepsi bir rüya mıydı? En son kanlar içinde bayıldığımı hatırlıyordum. Oysa üstünde yattığım yatak tam tersini söylüyordu.

Rüya mı görmüştüm? Tanrım lütfen rüya olsun.

Gözlerimi yavaş yavaş açmaya başlamıştım ama henüz hâlâ bir şey görmüyordum. Tavandan tam yüzüme vuran ışık gözlerimi acıtıyordu. Gözlerimi ovuşturup doğrulmaya çalışırken omuzumda hissettiğim el ile tekrar yatağa düşmüştüm. "Henüz iyleşmedin Gece, dinlen biraz. Ben doktoru çağırayım."

Sonunda gözümün önünde ki görüntüler netleşirken, tahminen yirmili yaşlarının ortasında bir adamın doktor çağırmak için dışarıya çıktığını gördüm. Hastaneye gelmiştim, başımdaki adam mı beni bulmuştu?

İçeriye giren erkek hemşire serumumu kontrol ettikten sonra, henüz tanımadığım adama döndü. "Şuanlık bir sorun görünmüyor, doktorumuz gelsin o sizi daha detaylı bilgilendirir." dedikten sonra bana döndü. "Geçmiş olsun ufaklık, bundan sonra yaramazlık yapmazsın artık." diyerek gülüp dışarıya çıktı. Babamı öldürmem ufak bir yaramazlık mıydı?

Hafızasını kaybedip, komada rüya gören bir çocuk hakkında bir kitap okumuştum, acaba öyle bir şey mi oluyordu? "Sen kimsin?" dedim yeniden kalkmaya çalışarak.

"Sana uyuman gerektiğini söyledim." sesinde öfke vardı sanki. Beni yerime yatırınca gözlerimin içine bakıp saçlarımı okşadı. "Ben babanım."

"Ne?" Tekrar doğrulduğumda bu sefer geri yaptırmamıştı.

"Kimsin sen?" dedim tekrar. "Çocuk kaçıran mafyalardan mısın? Ya da organ mafyası?" Ses çıkarmadan bakmaya devam etti.

"Kaç tane mafya biliyorsun?" dedi gözlerimin içine bakarak.

"Yani mafyasın." dediğimde koluma takılan serum yüzünden uykum olduğuna emindim.

"Mafyalık senin sandığın gibi bir iş değil."

"Yani mafyasın." dedim tekrar.

"Sen anlamazsın." dedi boş sandalyeye oturup.

"Mafyasın yani." Gözlerini devirdikten sonra başını iki yana salladı.

"Ben mafya babası falan değilim. Daha kötüsüyüm."

"Mafya karısı mı?"

"Ben şeytanım." Bu sefer beni susturmayı başarmıştı. Kaşlarımı çatıp yüzüne baktım.

"Onlar mitolojik varlıklar." Öyle bir fısıltıyla söylemiştim ki kendime bile inandıramamıştım.

"Şimdiye kadar öyle biliyordun." dediği sırada doktor içeriye girmiş ve sohbetimizi bitirmişti. Yanıma yaklaşıp anlamadığım birkaç şeye bakıp başını sallayarak bana baktı. Serum bandını kolumdan çıkardı. "Neyse ki baban yanındaymış ufaklık, bir daha öyle tehlikeli oyunlar oynamıyoruz tamam mı?" bana gülümsedikten sonra adını bile bilmediğim, yanımdaki adama döndü.

"Serum bitmiş zaten, şuraya bir imza atın. Bir kaç gün istirahat etsin bir şeyi kalmaz. Aşağıdan da çıkış işlemlerinizi yaptıktan sonra gidebilirsiniz. İyi günler...Geçmiş olsun ufaklık."

Adam kağıda imza attıktan sonra başını salladı. "Tekrar teşekkür ederim, iyi günler."

"Teşekkür ederim." dedim saygı gereği.