თავი 9

472 25 17
                                    

     ლაპარაკი დავიწყე და არ დავამთავრე მინდოდა მისთვის მელაპარაკა რომ რაიმე სისულელე არ ჩაედინა რადგან ზუსტად ისეთი თვალები ქონდა როგორც მოლაპარაკე გიჟს.
       ვამბობ და ვფიქრობ რომე ეს ჩვენი ბრალი არააა.მართალია ამას ჩვენ ვერასდროს დავამტკიცებთ რომ არაფერ შუაშივართ მაგრამ დამიჯერე ისი ვერ მიხვდებიან,არაფერს დაგვაბრალებენ,არც ვიწამებთ ამით.გავაგრძელებთ ცხოვრებას და ყველაფერს დავითან დავიწყებთ როგორც მაშინ იყო,ადრე როგორც ხდებოდა. ის ქაოსი რომელიც გადაგვხდა ეხლა და მაშინ,წყალს გავატანოთ,ჩვენი პატარა სიყვარულის გამო.მან რა დააშავა,ზუსტად მისგამო უნდა გავაკეთოთ ეს ყველაფერი,ჩვენც მოგავკითხავს სიკვდი და ადრეულდ არგვინდა ჯიას გამო.გთხოვ თეჰიონ უბრალოდ თავიდან დავიწყოთ ცხოვრება.
      სხვაგან წავიდეთ სხვა ქვეყანაში აქ ნუღა ვიცხოვრებთ,წავიდეთ გავეცალოთ,ან ჩვეულებრივად გავაგრძელოთ ცხოვრება არ ჯობია? ვიდრე აქ ვიყოთ და შენ გაგახსენდეს ის ყველაფერი რაც ამ სახლში მოხდა.გთხოვ თეჰიონ ხმა ამოიღე რამე მაინც მითხარი.-ვეუბნევოდი გაჩუმებულ თეჰიონს რომელიც გაშტერებული მისმენდა და თვალებიდან ცრემლები თავისით ცვიოდა სათუთ კანზე.ბოლოს ხმა ამოიღო და თქვა:- მე უბრალოდ ყველაფრის დავიწუება მინდა!-თქვა და გაჩუმდა.ღრიალ დაიწყო,არმინახავს ასე გულიანად ვინმე ტიროდეს მითუმეტეს ბიჭი.გულში ჩავიხუტე და მეც ავტირდი,არვაწყნარებდი რადგან მინდოდა იმ სტრესისგან გათავისუფლებულიყო რაც ქონდა და დაიცლებოდა.

                           *       *        *
          

          რამოდენიმე დღე ჩვენს სახლში ვიყავით ყველაფერი გადავწვიტეთ ამერიკაში წასვლა და იქ ცხოვრება.ჯიასთვისაც კარგი იქნება,მოვა დრო და ყველაფერს გაიგებს ჩემი მონაყოლისგან.დარწმუნებულივარ მისი რეაქცია როგორიც იქნება,აღელვებული და შეშინებული. ინტერესიანი თვალებით წაიკითხავს ჩემს დღიურს რომელსაც სიკვდილის წინდავუტოვებ,ვიცი და ვხვდები რომ ეს მისთვის რთული გასაგები იქნება მაგრამ იმედია გამიგებს ეს ხომ მისთვის გავაკეთე. მინდა მარტო ჩემა შვილმა წაიკითხოს,ჯიამ.

       ჯია ჩემო პირველო სიყვარულო მესმის რომ შენთვის მართლაც რთულია ეს ყველაფერი მაგრამ გთხოვ მე და მამაშენს გავაპატიე,რაც ჩვენ გავაკეთეთ რომ ეს ყველაფერი დავმალეთ და არავის ვუთხარით,ვამბობდით რომ ამას გადავიტანდით მაგრამ არა,შენ რაც იზრდებოდი დღიდიდღე გვტკიოდა გული და გვახსენდებოდა ყველფერი.ტკივილი გარდაუვალი იყო,განა იურის გამო არამედ იმ იმ ადამიანის რომელთანაც ავარია მოგვივიდა და ლაჩრებიბით გავიქეცით.
ძალიან ვწუხვარ ამას რომ გიწერ მაგრამ ეს შემთხვევითობა არ ყოფილა. ჩვენი სიკვდილი.ძალიან გვიყვარხარ მე და მამას.კორეაში წადი და იქ იცხოვრე მამას საქმიანობა გაგრძელე და ეცადე შენი ცხოვრების რაღაც ნაწილი უკეთესი გახადო. ძალიან ვწუხვარ ჯია...


                                  End.......

მყუდრო სახლის საიდუმლოება...ტომი 2(დასრულებული)Where stories live. Discover now