bir gülümseme

sessiz geceler

Penceremin önünde yıldızları sayarken uyuya kalmışım yine yıkılmış ve darmadağın bir şekilde uyandım ve geceden kalma soğumuş kahvemi ortalığa dökmüşüm

Yeniden olabilirmiydi eskisi gibi deneyebilirmiydik hayır ben vazgeçemedim o ise en başından beri sevmedi

Şimdi hazırlanmış bir şekile yola çıktım bu sokaklardaki anılarımız canımı yakıyordu hatıralar gözümün önünden geçerken okula varmıştım

Akşamdan kalmaydım ve hazırlanmaya vaktim yoktu okulun tuvaletinde üstümü düzeltmeye gittim
Sınıftaki kızlarda vardı bana şaşkın gözlerle baktıktan sonra yanıma geldi biri kendini tanıttı

KARDELEN : merhaba ben kardelen aynı sınıftayım sana yaklaşmak istedik ama fazla sosyal bir kız deyilsin bizimle konuşmak istemessin diye düşündük

BEN : konuşmayı pek sevmem insanlar bana iyi davranmıyor

KARDELEN : haklısın bu lisede hep aklı olmayanlar var insanlara iyi davranmıyorlar

BEN : sınıfa geç kalıyoruz

KARDELEN : peki sen git tanıştığımıza sevindim bu arada senin ismin ne

BEN : Berna başka sorunuz yoksa sınıfa geçiyorum

KARDELEN : ismin çok harika başka bir sorum yok biz seninle iyi anlaşıcaz sanırım sınıfta görüşürüzzz

BEN : peki

Deyip çıktım yine kötü davranacaklar diye düşünürken yanıldım iyi birilerine benziyorlar umarım hayal kırıklığına uğramam çünkü biraz daha üzülmek istemiyorum yeterince derdim var

Sınıfa korkar adımlarla gittim inşallah sınıfta değildir diye dua ediyordum titriyordum vede korkuyordum çünkü görmek istemiyordum canımın yanacağını biliyordum

Sınıf kapısına gelip derin bir nefes aldım hazırlandım ve kapıyı açtım
Sınıfta vardı oturuyor ve konuşmuyordu kalın kaşları ve altındaki iri gözleriyle oradaydı

Aniden bir bıçak saplandı sanki yaralarım yeniden acıyor ve ağrıyordu gözlerim doldu ve hızlı adımlarla ona en uzak sıraya oturdum okulun hemen bitip eve gitmek için yalvarıyordum

Yanıma onun bir arkadaşı geldi efe aynı onun gibi kalpsiz ve duygusuz arkadaşı EFE

EFE : çıkışta bekle seninle konuşmak istiyor

BEN : sence konuşulacak bir şey varmı her şey bir yalandan ibaretmiş
Konuşmayacağım

EFE : sen konuşma o söyleyecek zaten önemliymiş bekle işte azıcık ya uğraştırma beni

BEN : peki ama unutma o benim umrumda deyil artık tek kelime bile etmem

EFE : offf  tamam

gene umursamaz ve gıcık davranıyordu ondan ne kadar nefret ediyor gibi dursamda bir yanım unutamıyordu

Ders boş sanırım harika ilk günden hocayı çekemezdim hemde 2 ders boyunca güzel 2 ders sakin ve sessizlik

Derken kahkaha sesleriyle kardelen ve arkadaşları geliyordu beni gördü ve el salladı yanıma doğru geliyordu ne kadar enerjik ve tatlı bir kız galiba gerçekten sevdim onu içim ısındı

KARDELEN : biz tanışmıştık ahh ismin neydi kuzu hmm Banu hayır Berna ah evet Berna ismin bernaydı seni görmek güzel

BEN : senide görmek güzel

KARDELEN : umarım iyi anlaşırız ben seni çok sevdim Berna ah pardon arkadaşlarım çağırıyor bay bay

Gerçekten enerji dolu

.

Son ders

.

Zilin çalmasına az kaldı lütfen çall

Ohh sonunda hemen çantamı alıp çıktım tam giderken arkamdan seslendi ahh bu onun seni bana sesleniyor okulun çıkış kapısında geri döndüm ve hiç bir şey demeden yere baktım

O : böyle olmasını istemezdim ama

BEN : boş ver konuşulacak bir şey yok eve gitmem gerek bir daha konuşmayalım bu acıyı tekrar yaşamak istemiyorum

O : PEKİ

Arkamı döndüm ve hızlı adımlarla gidiyordum önünde gözlerim dolmuştu koşuyorsun ve ağlıyordum
Sesini duymak bile acı veriyor artık
Vazgeçmek çok zor

UMARIM BEYENMİŞSİNİZDİN BEYENDİYSENİZ VOTE VERMEYİ UNUTMAYIN LÜTFEN YAZIM YANLIŞLARI İÇİN İSE ÖZÜR DİLERİMM