Düşünsene ;
Platonik olduğun çocuğun annesi ile senin annen yakın arkadaş. Bir gün annenle seni kahvaltıya çağırıyorlar. Annen önden gidiyor evde işlerini halledip ardından sende gidiyorsun. Masaya oturduğunuz anda o geliyor. Saç biraz dağınık, siyah beyaz eşofmanı o haliyle bile tatlı görünüyor. 'Günaydın' diyor. Senin dilin tutuluyor.
Annen de "günaydın desene kızım" diyor. Sende kısık sesle 'günaydın' diyorsun. O da gülümsüyor.
Sohbet muhabbet derken laf sevgiliye geliyor. Onun sevgilisi olmadığını duyunca bir mutluluk geliyor sana. Sana var mı diye sorduklarında sende "var ama benim aşkımdan habersiz görmüyor aşkımı" diyorsun. O da "kim bilir vardır belkide sen görmüyorsundur." diyor. Birbirinize bakıp gülümsüyorsunuz.☺️
