Kız yine elindeki kanı durdurmaya çalışmadı.Acı çekmek hoşuna gidiyordu belki sadece alışkanlıktan belki de canı sıkıldığından yapıyordur bunların hepsini.Belki yıllardır yaşadığı ve çektiği acıdan ya da uzun zamandır derisinde kalan unutamadığı yaralardan.
Neden olan şeyi kız da asla öğrenemedi. Belki sadece mutsuzdu ya da yorulmuştu kim bilebilir.
Bir çizik daha attı ve bir çizik daha hoşuna gidiyordu ne kadar acı çekse de rahatlatıcıydı onun için.İnsanların onun için düşüncelerinden, her gün onu arayıp iyi bir insanmış gibi davranan babasından ya da insanların onun hakkında söylediklerinden yorulmuştu belki de.
Yine de mutlu olmalıydı abisi, annesi için ve yıllarca gözünün önünde deneye kurban olan çocuklar için mutlu olmalıydı, yaşamalıydı belki de.
Bunun için elindeki jileti bir kenara bıraktı ve abisinin onu evinden yeni okuluna götürmesi için kolunu temizlemeye başladı.Bandajlarını tekrardan taktı ve dün geceden hazırladığı kıyafetleri giydi.Kalite bok gibi ama böyle bir şey kendime göre seçtim.İsterseniz farklı hayal edebilirsiniz.
Yine okul değiştirmiştim.Çünkü benim canım mı canım müdürüm okula uyum sağlayamadığım için beni okuldan atmıştı bir nevi.Belki abim ve annem zengin olmasaydı bu kadar üstümde durmazdı ve ölsem bile pek umrunda olmazdı.Bu yüzden genellikle müdürleri sevmiyorum aşırı cıvıklar ve güler yüzlü olmaya çalışıyorlar(en azından benim için).
Her neyse müdürler hakkında daha fazla konuşmuyacağım.Çünkü abim arabanın içinde beni beklemekten üzüm olmuş olabilir.Çantamı taktım ve gitmeden önce kedim Hikari ye ve
Mai ye uzun bir öpücük verip çıktım(Evet Yazar- Chan kedi bağımlısı olduğu için kediniz olucak)Bu arada çanta bu.
Dışarı çıktığımda abim beni birazcık da olsa sinirli bir şekilde bekliyordu evden çıktım ve koşarak yanına gittim.
-Sonunda gelebilmene sevindim ve neden ölü gibi duruyorsun?
-Ya dalga geçme sırık arabayı açta gidelim.
-Ne kadar heyecanlı olduğunu anlayabiliyorum canım kardeşim benim.
-Çok komiksin seni küçük sevgi pıtıcrıği arabayı aç da gireyim.
Yeni okuluma gidene kadar ikimiz de konuşmamıştık.Ben fazla sinirli olduğum için abim de beni sinirlendirmemek için konuşmuyordu.Hani bi de son senem ya sen hangi akla uydun da beni okuldan attın göt.Ya 8. sınıfım biraz el insaf ya.
Ben söylenirken abimle birlikte çoktan okula gelmiştik.Aslına bakarsan tatlı bir okuldu çok fazla insan yoktu ve en azından okuldan hayvanları zorla çıkartmıyorlar.
Abim arabayı durdurdu ve bi müddet bana baktı.-Cidden buradaki veletlerle arkadaş mı olacaksın hepsi çok inek gözüküyor.Benim mükemmel kardeşim için fazla ezikler.
-Abi bak iltifat mıydı bilmiyorum ama lütfen bir daha yapma.
-Her neyse sana iyi şanslar (Mırıldanarak)Buradaki veletlerle
-Seni duyabiliyorum, her neyse sana da iyi işler sanırım.
Ve işte gelmiştim yeni okuluma buradaki bir öğrenciden müdürün yerini sordum ve bana gösterdi.Garip bir şekilde gidene kadar herkes bana uzaylıymışım gibi bakıyordu.Bunun nedeni büyük ihtimalle sivil gelmiş olmamdı.
Her neyse müdürün odasına girdim ama var ya o nasıl girmek bi anda kapıyı çalmadan girdim, zaten müdür ağzıma sıççak gibi bakıyor.Ben de bari iyice sıçmasın diye mutlu bir şekilde soru sordum.-Pardon hocam sınıfımı öğrenebilir miyim?
-Aa sen sanırım yeni gelen öğrencisin gel sana sınıf kartını ve ders programını vereyim.(Benim yağcılık seviyem)
-Tamam hocam teşekküler.Sınıfa nerden gitmeliyim?
-Dur sana eşlik edecek bir öğrenci çağırayım.
-Teşekkürler hocam.
Hoca duyuru yaptıktan sonra brokoliye benzeyen biri geldi.Aslına bakarsan gayet tatlı duruyordu.Ya tipe bak aşırı masum duruyor.
-İstersen gel birlikte gidelim geç kalmayalım en azından.
-Ohaa brokoliler konuşabiliyor mu?
Bunu dedikten sonra biraz şaşırdı ve kızardı aslında uğraşmak eğlenceli gibi.Ama özür dilesem iyi olcak gibi.Yürürken sordum.
-Bu arada sana brokoli dediğim için özür dilerim.Aslında tatlı gözüküyorsun.İsmini hala bilmiyorum ben Hikari Tanaka.
-B-Ben de Midoriya İzuku.
-Seni tanıdığıma mutlu oldum Midoriya.
Böylece sınıfa gelmiştik en arka sıra boştu herkes bana bakıyordu ama umursamayark arkaya geçip hocayı bekledim.Gelince kendimi tanıtmamı söyledi.Kısaca kendimi tanıttım. Açıkçası aşırı rahatsız ediciydi. Erkekler beni yiyecek kızlar ise beni dövecek gibi bakıyordu.Hani kızlara bir şey demiyorum erkekler aşırı rahatsız edici bakıyordu hani olur ya minibüse azcık dekoltesi olan bir şey giyersin ve 65+ dayılar sana bakar ya onun gibi bakıyorlardı. Tabii ki bir kaç kişi hariç.Mesela önde oturan sarışın kirpi ya da Midoriya gibi.
Dersler de rahat ve yavaş geçti ve monoton bir gün oldu.Off evet nasıl olmuş sizce
Yazar-Chan ın parmakları yok gibi ama mutlu çünkü zamanını aşırı önemli işlere(!) harcıyor.Size iyi okumalar.