I am so wasted. Nagkayayaan kami ng college friends na magkainuman dahil sa isa naming barkada na malapit ng ikasal. Masyado yatang naparami ang inom ko. My boyfriend and I have a misunderstanding so I drank alcohol more than the usual.
Mabilis na binuksan ko ang ilaw sa sala at kusina. Uminom ako ng tubig pagkatapos. Medyo nahimasmasan ako sa lamig ng tubig.
Kinapkap ko naman ang cellphone ko dahil sa pagtunog nito.
"Hmmm...hello." Nahihilong saad ko.
"Did you get home safely?" tanong ni Mindy sa kabilang linya na may kasama pang hagikgik.
"Yes. I am already home." Naglakad ako patungo sa aking kwarto. Hawak ko sa kanang kamay ang cellphone habang pasuray-suray na naglalakad. Damn. I am really wasted.
"Hinatid ka ni Dustin?" May bahid na pangungutsa sa tono niya. Umirap ako.
"Will you stop dragging him to me? Okay. Hinatid niya lang ako. And...I am already in relationship. 'Wag kang malisyosa."
"Oh pleaaase... you are on an on and off relationship. Hindi sa nangingialam ako, sana ay makahanap na ng trabaho 'yang boyfriend mo at 'wag nang umasa sa'yo. Just an advice," she said in a slurry voice. Hindi ko alam kung maiinis o matatawa ako kay Mindy dahil kahit malasing siya ay nagbibigay pa rin siya ng pangaral.
They don't really want Josh for me. Mabait naman si Josh pero minsan ay matabil lang talaga ang dila nito. And.... he is trying his best to land on a job. I love Josh at matagal na rin ang pinagsamahan namin. We are already on our 7th year and I don't wanna waste it.
They adviced me already countless of times but I stand firm on my decision to be still with Josh. Love is really unexplainable.
"Who's with you now? Are you driving?" Nag-aalalang tanong ko. Mindy is really a hard headed girl. Minsan na rin siyang nahuli because she is drunk driving.
"I am with Piasco. He's driving me home." Dinig ko pa ang hagikgik niya sa kabilang linya. "Anyway, don't forget to lock your door. Two-storey house pa naman niyong tinutuluyan and you are alone. There are lot of robbery cases on our town today. Be careful."
"Okay. Thank you for the concern, my friend. Call or text me when you are already home."
Kumuha na ako ng damit ko at tuwalya. I am going to take a bath to freshen up myself. I don't want to go to bed feeling sticky and dirty.
After 30 minutes nang pagbababad sa banyo ay lumabas na ako.
Sakto namang may tumatawag sa aking cellphone. This time it's Macey, one of my college friends also. She is also at the party.
"Hello. Is the party's over?" I said while drying my hair.
"Hindi pa yata tapos. Mukhang plano nilang ubusin ang mga alak sa The Maze," she said pertaining to the club we've been to.
"How about you? Nakauwi ka na ba?" She does not sound so drunk. I guess kaunti lamang ang ininom niya or hindi talaga siya uminom. Macey is not really a drinker. She is usually the taga-ubos ng pulutan during our college days. Some people do not really change huh.
Nabitbit lang siya sa party ng mga kaibigan namin.
"I am still here on a convenience store. Nagpaalam na akong uuwi. I am just waiting for my grab driver," sagot nito. Medyo may dinig akong kausap niya at baka nandoon na ang maghahatid sa kanya pauwi. Narinig ko ang pagbukas ng pinto. "By the way, mukhang may away kayo ni Josh at hindi siya lumapit sa'yo kanina?"
Josh? He does not know that I attended the party at kung nalaman man niya ay magiging away na naman ito.
"Akala ko rin na baka kasama mo siya dahil nakasunod siya sa'yo kaninang pauwi. I'm gonna hang up na. See you sa susunod na lakad." And the line went out.
Josh was there at the party? Hindi naman siya nagtext sa akin. Usually kapag umaalis ako na walang paalam sa kanya ay ilang text ang matatanggap ko galing sa kanya. I guessed he did not bother to text me because we are not good.
Saka napag-isipan ko na rin ito ng matagal. Following my friends advices, I am gonna break with him for real.
Nagtipa ako ng mensahe.
To Josh: I am breaking up with you. Don't ask for an explanation. We are over.
—— I don't want to stay in this shitty relationship and then suffer in a lifetime.
Then, I turned off my phone and threw it. I cursed out loud because my phone got broken. Napalakas yata ang aking pagbato rito. I've tried turning it on pero wala talaga. I guess I wil have my peace of mind tonight.
I will just purchased another phone later in the morning because apparently it is 2 o'clock in the morning. And it is Good Friday.
Mabilis na chineck ko ulit kung nakasara ang mga bintana at pintuan. I just remembered Mindy's advice to lock the door. I am drunk kanina and I don't really remember kung ano ba ang pinagbubuksan ko kanina. Medyo nahimasmasan na rin ako ngayon dahil sa aking pagligo.
My parents are in the Canada. Binisita nila ang kapatid kong nag-aaral doon at sa susunod na linggo pa sila uuwi.
Napakunot-noo ako nang makita kong nakaopen ang backdoor. I don't remember opening it. Napahaplos pa ako sa aking magkabilang braso dahil sa lamig. Mabilis na nilock ito.
Paakyat na rin naman ako sa kwarto nang makarinig ako ng kalabog mula sa taas. Napalunok ako dahil kinakabahan ako. Napakaraming krimen pa naman ng nangyayari ngayon.
Mabilis na kinuha ko ang baseball bat na nasa tabi ng pinto at dahan-dahang umakyat.
Nagmumula sa aking kwarto ang tunog. Nangilabot ako sa tunog. Ili-ili Tulog Anay ang pinapatunog ay ang version nito ay ang parang ginamit na kanta sa pelikulang White Lady noong taong 2006.
Napapalunok kong binuksan ang pinto ng aking kwarto. Nilibot ko ang paningin ko. Naririnig ko pa rin ang tugtog. Nilapitan ko ang cellphone na de-pindot dahil dito nagmumula ang tugtog.
Saktong hahawakan ko na ito ay may kumalabit sa akin mula sa likuran. Nanlalaking tiningnan ko ang hitsura nito. May suot itong maskara na kahawig noong Momo na nagtrending dati. May hawak itong itak!
Mabilis na hinampas ko siya ng hawak kong baseball bat at saka tumakbo.
Ayaw ko pang mamatay!
Mabilis na tumakbo ako noong nakita kong hinahabol ako nito. Gusto kong maiyak dahil nasa isang subdivision ako at sobrang layo ng agwat ng bahay namin sa aming kapitbahay. Kailangan kong makalabas ng bahay.
Sa katangahan ko naman ay sumabit ang hinliliit ko noong pababa na ako ng hagdan kaya nagpagulong-gulong ako.
Gumapang na ako patungo sa pinto! Nagdurugo na ang siko, kamay, at paa ko.
"Maawa ka! 'Wag mo akong patayin! Babayaran kita kahit magkano basta 'wag mo lamang akong saktan!" Pagmamakaawa ko habang umiiyak. Sobra na ang sinok ko sa sakit ng aking pag-iyak. Naghahalo na ang sipon at aking luha. Ayoko pang mamatay!
Ngunit hindi niya ako pinakinggan at mabilis na itinaas ang itak na kanyang hawak. Mukhang ito na ang aking katapusan!
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
