•Ulaşılmaz/Texting•

>4<

Başlıyorum hadi inş güzel olur

Bundan sonrası Allah Teala ya emanet haydi bakalım

                   ||||||||||||||||||||||||||||

Gördüğüm güzel rüyadan uyandığım için kendime kızıyordum. Gerçek olabilseydi keşke;
Ahriyle konuşuyordum ve haberim yokken arkamdan gelip yanağıma küçük bir öpücük konduruyordu

Keşke uyanmasaydım. Uyanır uyanmaz yine ilk işim galeriye girip o tatlı fotoğraflarına bakmaktı. Aslında benden özür dilediği günün ardından içim rahatlamı çünkü benimle konuşmuştu

Saate baktım ve geç kaldığımı fark ettim. Sanırım rüya beni fazla etkilemiş...
Hızla kalktım ve hazırlandım ama saçımı taramaya bile vakit kalmamıştı. Telefonumu kaptım ve evden çıktığım gibi koşmaya başladım

Okula vardığımda soluklanmaya vakit kalmadan içeri girdim. Merdivenlerden çıkarken yetiştiğime sevindim çünkü yanımdan geçti. Yavaşça gülümseyerek günaydın dedim ve oda aynısını yaptı. Bayılacaktım şimdi

           ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bilinmeyen numara: saçın çok tatlı olmuş ortadan ayırınca

Felix: yeter artık ya bırak beni!!

Bilinmeyen numara: o kadar mı nefret ediyosun

Felix: bak küçük kız daha kim olduğunu bile bilmiyorum bırakta nefret edip etmiceğime ondan sonra karar veriyim

Bilinmeyen numara: ...

Bilinmeyen numara: belkide sorunu biraz kendinde aramalısın sence kendimi göstermekten neden bu kadar korkuyorum?
(Görüldü)

                  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dorothy saçını düzeltmek için sınıfından çıkıp lavaboya yöneldi. Yine harika görünüyordu ve yavaşça ipek gibi olan saçlarını düzeltmeye çalıştı

Sonra kapının açıldığını duydu. İçeri giren Amaristi;

-ohaa dorothy saçların çok güzel duruyor

-ne hadi ama, taramadım bile hatta bu yüzden buraya geldim. Şey tarağın var mı

-sen bilirsin ayrıca evet var bir dakika.

Beline asılı olan küçük çantayı karıştırdı ve minik bir tarağı çıkarıp gülümseyerek dorothye uzattı. Ve tuvaletlerden birine girdi. Dorothy hala üzgündü çünkü Amarisin hala niye Felixin hesabını vermediğini anlamıyordu

Böyle düşünürken bir yandan saçlarını taramaya devam etti. Ve Ahri içeri girdi. Tam o anda Amaris te tuvaletten çıktı ve konuşmaya başaksılar

- Amaris napiyosuuun

- iyi, sen?

- iyi

- sincap napıyooo UwU

- yaağğ sus biri duycak

- ksnshksöshsj
Sadece bizim olduğumuz yerde kim duycan üç harflilermi :D

Dorothy nin ağızından:

Sincapın ne olduğunu merak ettiyseniz; Amaris ve arkadaşının Alexe koyduğu takma isim. Ahri takma ismi anmamızı bile istemiyor. Nedense

Biraz muhabbetin ardından ayrıldık. konuşurken Felix konusundan hiç bahsetmedim. Ne kadar belli etmesemde o hüzün içime oturmuştu sanki. Uzuuun derslerin ardından -yada bana öyle geliyor- öğle arasıydı ve kantine giden Ahriyi koridorda bekliyordum

Sonra hayatımda yapabileceğim en saçma şeylerden birini yaptım. Felix orada bir hocayla konuşuyordu ve konuşması biter bitmez yanına koştum. Ve telefondan eski okul fotoğrafını açıp ona gösterdim...

Gördüğü anda duraksadı ve sinirli bir şekilde bana bakmaya başladı. Hayatımın hatasıydı belkide...

-Sapıksın sen

- ne hayır

-o gizli numarada sensin kesin ne istiyon lan benden!!

-...

-sapık gibi fotolarımı çekmişsin

Bi anda üstüme yürümeye başladı. Bu bile beni heycanlandırıyordu ama uzun sürmedi. Geri giderken ayağım merdiven boşluğuna geldi ve düştüm. Düşerken son gördüğüm Koridordan koşan ahri. Ambulansı arayan birkaç öğretmen. Ve onun endişeli suratı

Bilincimi yitirmeden gördüğüm tek şey;

Ambulansın içinde üzgün bir şekilde bana bakan Felixti...

AĞAĞAĞAĞA

BUNUN GERÇEK OLMASI NE GÜZEL OLUR LN

Ama tabi Dorothymize bişey olmadan ;)

Anlattıklarım gerçek olaylar ewt ama bu ambulans olayı değil tab2
Çünkü hafif eklemeler vr dediğim gibi genel olarak konusu yaşanmış sadece;)

Muck<33 öpüyorum bunu okuyan kişi sewiliyosun