i a'm not here anymore

Het ongeluk

We liepen door het bos. Het was de mooiste wandeling die we hadden. Samen liepen we aan het einde van het bos. Tringgg ... Tringgg.... Harry keek op zijn telefoon. Het was Shasha. Zijn ex-vriendin. We kregen door het telefoontje van Shasha ruzie waardoor hij weg liep en zonder te kijken de straat over liep. ...... Harrry!!!!! Ik rende zo hard als ik kon naar de weg. De chauffeur stapte uit om hem te helpen. Ik belde snel 112 zodat hij het ziekenhuis nog kon halen. Al vrij snel was de ambulance bij ons. Huilend reed ik mee met hoop dat hij het zou halen. Eemaal aangekomen bij het ziekenhuis moest ik wachten in de wachtkamer. Ik hoopte dat hij het zou redden. Hij was de enige die mij begreep en mij nam zoals ik was. Na een half uur wachten kreeg ik het nieuws te horen dat hij het niet meer heeft gehaald. Ik baste uit in tranen. Hij ... Mijn beste vriend.... Mijn broer. Hij is er niet meer. Nu zal ik alleen thuis zijn met mama en papa. Ik zal nooit meer kunnen genieten van de ruzie's die we hadden en hoe we het weer goed maakten. Ik mis het nu al. All.. Allison ... Hoe gaat het met Harry... Waar is Harry..!! Me moeder kwam samen met me vader in paniek het ziekenhuis in. Mevrouw.. Mevrouw.. Wilt u even rustig gaan zitten en een bekertje water. Me moeder ging rustig zitten en nam het bekertje water trillend aan en nam er een slok va. Me.. Mevrouw hoe gaat het met me zoon... Hoe is het met hem ... Komt het wel goed ... Begint me moeder. De arts zal zometeen naar u toe komen mevrouw zegt de verpleger. Aha.. Mevrouw Steenhoeven, Meneer Steenhoeven... Ik ben Dokter C.M.Mackanzy en ik ben de dokter van Harry. Loopt u even mee naar mijn kamer dan hebben we het er daar veder over. Graag ... Ik wil mijn jongen zien... Antwoorden me moeder. Eemaal in de kamer verteld de dokter het slechte nieuws. Mevrouw,Meneer... Ik moet u helaas mededelen dat u zoon Harry Steenhoeven na een ongeluk met een bus het ongeluk niet heeft overleeft. We hebben alles geprobeerd om hem nog in leven te houden maar.... Hij haalde het niet meer. Oooo neeee.... Neeee!!!! Schreeuwde me moeder. Waarom??? Zei ze huilend. Dokter... Ik moet me zoon nu gewoon nog even zien, het moet zei me moeder. Me vader stond rustig en stil mijn moeder te stroosten. Hij zal zijn verdriet denk ik bij zijn broer (oom sander) gaan uiten. Ik huilde al de heletijd. Ik kan nog steets niet geloven dat hij er niet meer is. Jullie mogen nu nog niet bij hem dat mag pas bij het afscheid. Wattttt!! Schreeuwde me moeder. Dat kan niet ... Ik moet afscheid van me zoon kunnen nemen... Ik moet wel. Hanna laten we naar huis gaan en even uitrusten begon me vader. Me moeder liep uitgestreden mee met me vader. Dank u wel zei me vader voordat hij de deur paseerde en gaf de dokter een hand. Ik liep verslagen achter me vader mee naar de auto. Eemaal in de auto schreeuwt mijn moeder...hoe heeft dit kunnen gebeuren!? Waarom hadden jullie nou weer ruzie!? Waarom liep hij die weg over zonder te kijken? Waarom heb jij niks gedaan Allison!? Ik keek me moeder aan en begon rustig te vertellen wat er echt was gebeurd. Ik geloof je niet kreng! Jij bent de gene die mijn zoon heeft vermoord en notabene je eigen broer! Schreeuwde me moeder. Hanna... Dit kun je niet tegen je dochter zeggen. Het is haar schuld niet. Ze kan er niks aan doen.. Begint me vader. Pardon!! Begon ik. Jij bent de gene die ervoor zorgde dat hij over 3 weken het huis uit zou gaan!! Daarom maakte wij die boswandeling!! Zodat we gewoon elkaar niet konden vergeten!! En dan zeg je dat ik hem heb vermoord!! Donder toch op!! Schreeuwde ik. Allison!! Dat zeg je nooit meer heb je dat gehoord zei me vader boos. Vanaf houd iedereen zijn klep dicht.. Vergeet niet dat we iemand veloren zijn... Had Harry dit gewild? Vroeg me vader. Nee.. Natuurlijk niet maar het was nooit gebeu... Begon me moeder waardoor me vader en door begon te praten.. Hou op! Je kunt niemand de schuld geven Hanna maar jij ook niet Allison. Jullie hebben te veel verdriet in jullie. Jullie moeten gewoon thuis even in bed gaan liggen en uitrusten. He. ...enne Allison jij gaat niet meer vanavond naar die club. Het is geen tijd om te feesten. Waarom zou ik. Ik ben niet in de stemming. Eemaal thuis aangekomen loop ik naar me kamer en voel ik wat in me zak trillen. Het is Harry s telefoon. Ik had het in me zak gedaan nadat hij was aangereden. ik wil kijkn wat voor bericht hij heeft maar ik weet zijn code niet. vlug denk ik na. ik weet het. Harry zei altijd als het dringend is ben jij de sleutel. ik snap nog steets niet wat het betekend. ik denk na over de woorden. aha ik weet het. ik ben het. snel tik ik mijn naam bij het wachtwoord balkje en druk op oke. ik voel een tril en zie dat ik binnen ben. ik klik op whats app en kijk wie er een app heeft gestuurd. ik wordt gelijk rood. het is jayson. hij was de beste vriend van harry maar hij is supper knap. hij heeft donker bruine ogen en mooi donker haar. oh.. deze jongen is zo mooi. Maar back by me ik lees de tekst
jayson: heey mattie, kom je vannavond nog ik heb girls gescoord als je begrijpt wat ik bedoel
nu was het mijn beurt om terug te schrijven. ik begin gelijk te huilen. ik mis harry. ik hoor dit niet te doen.
ik: ik kan niet
reageer ik en leg zijn telefoon op bed. huilend laat ik me op me bed vallen en me hoofd in me kussen. Tring... ... tring. ik hoor dat harry s telefoon gaat maar wil niet opnemen. ik pak zijn telefoon en kijk wie het is. het is Jayson. ik neem op en zeg
ik: Hallo met allison

jayson: heey allison, is harry daar ?

ik: Nou eh... ik begin gelijk met huilen en vertel hem het hele verhaal.
Jayson: wow, maar dat betekend dat ik me beste vriend kwijt ben.
dit moet ik kunnen verwerken.

ik: i know Jayson en ik ga je helpen. ik laat je weten waarneer de begravenis is. en oh ... hou het nog vn tussen ons en onze ouders.