ในที่สุดวันที่แสนน่าเบื่อก็มาถึงทำไงได้ล่ะแต่งๆไปก็สิ้นเรื่องสิ่งที่ฉันดีใจอย่างหนึ่งก็ตอนที่ไปลองชุดวันนั้นฉันยอมข้อตกลงกับอิตาลีโออะไรนั้น
"ชุดนี้เข้ากับเธอดีนะ^^"
"เมื่อไหร่นายจะเลิกยิ้มกวนๆซะทีห๊ะ"
"นั้นสิ แล้วเมื่อไหร่เธอจะยิ้มมั้งล่ะ" ไม่มีวันซะหรอกยะ :(
"เรามาตกลงอะไรกันมั้ยล่ะ" ขอให้มันฟังเข้าหูฉันด้วยล่ะ
"ว่ามาสิ"
"หลังแต่งงานเสร็จซัก สองสามวันพอ ...บลาๆๆๆๆ...แล้วจากนั้นเราทั้งสองค่อยต่างคนต่างแยกทางแบบนี้มั้ยล่ะเพราะฉันก็ยังไม่อยากมีภรรยา
-.- "
"ความคิดดีแฮะ!!"
"ตกลงมั้ย"
"ตกลงสิ"
เฮ้อออ!!
"นี่ลูกฉันใช่มั้ยเนี่ย วันนี้ลูกสวยมากเลยนะ"
"ขอบคุณค่ะพ่อ"
"ไปลีโอเขารออยู่"
ตึก....ตึก
มีคนกำลังเดินตามหลังฉัน เอ้ะ ใครกัน พอฉันหันไปก็เจอกับเทพบุตร บ้าจริงลีโอเขาดูเท่และเปร่งประกาย นั้นออร่าเขารึเปล่าน่ะ -.-
"นี่เธอมองฉันจนจะกินฉันไปทั้งตัว
แล้วนะ -.- "
" O.o !! " นี่ฉันมองเขาแบบนั้นจริงๆหรอ -0-
"ไปได้แล้ว" จากนั้นเขาก็จูงมือฉันเข้าไปในงาน
ทั้งที่ไม่ชอบแต่กลับมีความสุขนี่มันอะไรกันเนี่ย!!! ความรู้สึกบ้าๆนี่
