"นายจะทำแบบนั้นทำไม?"
"ไม่รู้สิ ฉันไปหลงรักผู้หญิงคนนึงเข้าน่ะ^^"
"ดีใจด้วยนะ^_^" ทำไมฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดๆนะ
"ฉันว่าฉันจะไปขอเขาแต่งงานน่ะ" จะ..จริงหรอเนี่ย ทำไมกันทำไม่ฉันต้องรู้สึกเจ็บด้วยฉันต้องบ้าแน่ๆ ตอนนี้ฉันได้แต่นั้งกลั้นน้ำตาเอาไว้ มันเจ็บ เจ็บที่สุด ฮือๆๆๆ
"คือ ลีโอฉันอยากกลับบ้าน " ถ้าฉันอยู่ต่อไปน้ำตาที่กลั้นไว้มันต้องไหลออกมาแน่ๆ
"ไม่สบายหรอ? หน้าเธอซีดนะ"
"ฉันสบายดี^^" โอเค ยิ้มเข้าไว้ยัยเมลอย่าทำให้เขาต้องเสียเวลากับเรา จำไว้ T...T
"ไปกัน เดี๋ยวฉันไปส่ง"
"ไม่เป็นไรฉันรบกวนนายมามากพอแล้ว"
"เฮ้ออ...แล้วแต่เธอล่ะกัน" ตอนนี้ฉันรีบวิ่งเพื่อหลบหน้าเขาให้ได้
ตั้งแต่วันนั้นมาฉันไม่ออกไปข้างนอกเลยหมกตัวแต่ในห้อง ฉันในตอนนี้มันทำอะไรไม่ได้เลย ทำได้อย่างเดียว ทำใจ T0T ฮือๆๆๆๆ
กริ๊งงงง~~~
ใครโทรมานะ ? ฉันรีบปาดน้ำตาพยามทำเสียงให้เป็นปกติ
ลีโอ!!!
(ฮัลโหล ทำไมเธอไม่ออกมาหาฉันบ้างล่ะ)
"คะ..คืออ"
(ฉันอยากเจอเธอ ออกมาหาฉันหน่อยนะ)
"ที่ไหนล่ะ??" นี่เขาจะมาไม้ไหนเนี่ย
(ที่สวนสาธารณะ)
"อื้ม โอเค"
ฉันคงต้องไปแต่งตัวแล้วแหละ เขาจะทำอะไรของเขานะ
"ลีโอ! ลีโอ" ฉันตะโกนหาลีโอ นี่เขาแกล้งฉันใช่มั้ย
"คาราเมล"
"ลีโอ นายเรียกฉันมามีอะไรหรอ "
พอฉันพูดจบลีโอทำท่าทีแปลกๆอยู่ดีๆเขาก็คุกเขาลงแล้วจับมือซ้ายของฉัน เหมือนเขาจะขอแต่งงานเลย ><
เอ๊ะ!! ขอแต่งงานรึว่า
"คาราเมล....แต่งงานกับฉันนะ"
"......"
"แต่การแต่งงานครั้งนี้เกิดขึ้นจากใจไม่ใช่สิ่งที่เราโกหกเหมือนครั้งนั้น ไม่รู้จะพูดยังไง แฮะ คือ..."
"......"
"ฉันรักเธอ" ห๊ะ!!! นี่เขาขอฉันแต่งงานจริงหรอ ฮือๆๆๆ ตอนนี้น้ำตาฉันไหลอีกแล้ว น้ำตาที่ไหลในครั้งนี้เกิดจากความสุขของฉันล้วนๆ >///
"เธอนี่มันร้องไห้เหมือนเด็กเป็นบ้า -.-"
"ก็ฉันดีใจนิ"
"วันนั้นเธอเป็นอะไรของเธอ เธอหนีหน้าฉันหรอ?"
แล้วฉันจะตอบเขายังไงดีเนี่ย
