რამდენი სილამაზეა ხელოვნებაში! მას ვისაც ახსოვს ყოველივე, რაც კი ნახა, არასოდეს დარჩება აზრით მშიერი, არასოდეს იქნება მარტოხელა.
ვინსეტ ვან გოგი
ტელეფონმა რომ დარეკა,სამზარეულოში ვიყავი სპაგეტს ვხარშავდი,თან მუსიკის ჰანგებს ვუსმენდი,რომელსაც რადიოთი გამოსცემდნენ.იდეალური მუსიკაა სპაგეტისთვის.
სპაგეტი თითქმის მოიხარშა,კლაუდიო აბანოს კი ლონდონის სიმფონიური ორკესტრი მუსიკალური აპოგეისკენ მიჰყავდა.აი ამდროს გაისმა ზარი,იძულებული გავხვდი რომ ამეღო რადგან შეიძლებოდა სამსახურის თაობაზე დაერეკათ.ცეცხლს დავუწიე,სასტუმრო ოთახში გავედი და ყურმილი ავიღე.
-ათი წუთი დამითმე-ამბობს ბოხი ხმით ვიღაც უცნობი,მაგრამ მე ყოველთვის შემეძლო დამემახსოვრებინა ხმები მაგრამ ის უცნობი იყო,მამაკაცი იყო ძალიან ლამაზი და ბოხი ხმა ჰქონდა.
-მაპატიეთ ვინ გნებავთ?!-მაღალი ტონით ვუპასუხე,ისეთი ტონი მქონდა მეც კი გამიკვირდა.
-შენ, რა თქმა უნდა,ათი წუთი დამითმე და ძალიან კარგად გავუგებთ ერთმანეთს-დაბალი რბილი ხმა ჰქონდა.
-მაპატიეთ,მაგრამ სპაგეტს ვამზადებ და დუღს მოგვიანებით ხომ არ დამირეკავდით?
-ოუ,სპაგეტს აკეთებ? კი მაგრამ ახლა ხომ შუადღეა? ვინ ამზადებს სპაგეტს შუადღეზე-ჩაიბურტყუნა დაბალი ტონით,მაგრამ მე მაინც შევძელი და გავიგონე ყოველი სიტყვა.
-უკაცრავად! ვინ ხარ? რა გინდა ჩემგან ჰაა სხვისი ტრაკის საქმე არაა ჩემი ცხოვრება გასაგებია!-მაღალი ტონით დავუწყე საუბარი,ისეთი ტონი მქონდა რომ მეც კი გამიკვირდა.
-ჰო კარგი პატარავ,მერე გადმოგირეკავ ახლა კი გკოცნი.
-მოიცა რას იზამმ?მე შენი პატა...-ვერც კი დავამთავრე სიტყვის თქმა რა დროსაც დაკიდა ყურმილი,გაოგნებული ვუყურებდი ყურმილს და ვერ ვიჯერებდი ის რაც ათი წუთის წინ მოხდა,ნუთუ ეს შესაძლებელია?
*・῾ ᵎ⌇ ⁺◦ 💘 ✧.**・῾ ᵎ⌇ ⁺◦ 💘 ✧.**・῾ ᵎ⌇ ⁺◦ 💘 ✧.**・῾ ᵎ⌇ ⁺◦ 💘 ✧.*
გამარჯობა,უბრალოდ ძალიან დიდი ხანია მინდა ჩემი იდეები ფიკის შესახებ გაგიზიაროთ,ხოდა ეს ჩემი ახალი ფიკია...
დარწმუნებული ვარ არავინ წაიკითხავს,მაგრამ იმის თქმა შმიძლია რომ მე ყველანაირად ვცდილობ რომ კარგი მწერალი ვიყო,ხო ისიამოვნეთ ჩემი ნამუშევრებით*・῾ ᵎ⌇ ⁺◦ 💘 ✧.*
I love u <3
✧༺♥༻∞✧༺♥༻∞✧༺♥༻∞✧༺♥༻∞✧༺♥༻∞✧༺♥༻∞
YOU ARE READING
"უცნობის ქრონიკები"
Romance"უცნობის ქრონიკები"_ეს ისტორია ხდება მე-18 საუკუნეში კერძოდ პარიზში,ფრანგებს სამყაროს აღქმის საკმაოდ უცნაური უნარი აქვთ. სწორედ აღქმის ამ თავისებური სტილით ფრანგ მწერლებს ადვილად გამოვარჩევთ დასავლელი მწერლებისგან.