Niet weglopen~ Flikken Maastricht fanfictie

Niet weglopen deel 6

Eva pov.

De hand van de man wrijft over mijn been. Langzaam gaat de hand verder naar boven. Ik lijk te bevriezen, en kan niks meer. Het is een afgelegen muurtje dus niemand kan ons zien. Als zijn hand naar mij gulp gaat komt er een traan uit mijn oog. Ik wil wat doen maar mijn lichaam werkt niet mee. Op het punt dat hij mijn broek uit probeert te trekken kom ik terug op aarde. Ik begin te schreeuwen en sta snel op. De man schreeuw 'HOU JE BEK DICHT!' Ik kan niet meer stoppen met schreeuwen en probeer weg te rennen. Maar de man houd mijn hand vast. Ik gebruik al mijn kracht en geen hem een trapt. De man laat me los en ik ren met alle energie die ik nog kan vinden weg. Er komen veel tranen uit mijn ogen en ik weet niet waar ik heen moet. Ik ren maar door en durf niet te stoppen. Ik ben bang dat hij nog achter me zit. Op een gegeven moment herken ik de omgeving niet meer. Waar ben ik nu weer? Waar moet ik heen? Langzaam gaan de straten om in een groot grasveld. Er is niemand te zien. Ik minder langzaam vaart en ga zitten in het gras. Dan komen de echte tranen. Ik barst uit in huilen en kan niet meer stoppen. Alle frustratie komt eruit, ik sta op en loop maar een boom. Ik kan me niet meer inhouden en schop tegen de boom. Als ik stop val ik huilend tegen de boom aan. Ik ben moe, heb dorst en wil naar huis. Mijn voet doet pijn van het schoppen en mijn handen doen pijn van het slaan. Ik kijk naar mijn hand, hij bloedt. Van alle woede heb ik het niet eens gemerkt. Het wordt al donker. Langzaam vallen mijn ogen dicht. Ik probeer nog wakker te blijven maar ik ben zo moe dat het niet lukt.

Wolfs pov.

Ik zit thuis aan tafel een beetje voor me uit te staren. Ik kan alleen nog maar aan Eva denken. Waar zou ze slapen? Het wordt al de derde nacht dat ze weg is. De derde nacht dat ik zonder haar moet slapen. De derde nacht dat ik niet in slaap kan komen. Ik wil zo graag wat doen maar ik weet niet wat. Ik heb overal gezocht. Ik heb eraan gedacht om het Mechels en Marion te vertellen, maar ik kan het nog niet. Ik hoop dat ze gewoon zelf terug komt. Maar als ik haar wil vinden kan ik het beter aan ze vertellen. Misschien dat ze dan eerder terugkomt. Na nog een tijdje in gedachten gezeten te hebben heb ik besloten het morgen aan Marion te vertellen. Maar nog niet aan Mechels. Ik vertel het later wel aan Haar. Ik sta op en doe de lichten uit. Ik ga de trap op naar boven en loop naar mijn kamer. Daar gaan we, weer een nacht zonder Eva. Ik ga in bed liggen. Ik lig nog lang wakker maar uiteindelijk val ik toch in slaap.

Eva pov.

Ik wordt wakker. Het is nog donker. Het duurt even voordat ik weer weet waar ik ben. Ik voel weer een stekende pijn in mijn hand. Ineens voel ik een steek in mijn hoofd. Ook dat nog, hoofdpijn. Ik vraag me af hoe laat het is. Maar daar kan ik nu nog niet achter komen. Het is in ieder geval nog niet heel laat want het is nog donker. Ik verstop mijn hand in de mouw van mijn vestje. En langzaam sluit ik mijn ogen weer, en zucht diep. En na een tijdje val ik weer in slaap.

Wat vonden jullie van dit deel?