~Yandere Simulator - Ayano&Senpai~

~ Rozdział pierwszy~

         Byłam już przed szkołą, gdy nagle zauważyłam jak Taro rozmawia z Osaną. Postanowiłam to zignorować, chociaż w środku czułam mocny gniew. Podeszłam do szafki Taro i wrzuciłam mu liścik, po czym szybko uciekłam, by nikt się nie zorientował że „grzebię" w czyjejś szafce.

Taro i Osana weszli do szkoły. Liścik wypadł z szafki chłopaka.

- Czekaj Osana. Przeczytam to. – Taro podszedł do swojej szafki i zaczął czytać.

- Ehhh... No dobra. – odparła dziewczyna z wściekłością.

- Widocznie masz zły dzień. - powiedział Taro. Osana? To ty napisałaś?

- Co ja napisałam? TO NIE JA!!!!! – wrzasnęła na całą szkołę.

- Emm... Osana... ludzie się patrzą – zwrócił jej uwagę chłopak, który wyraźnie nie był zachwycony tym, że dziewczyna wrzasnęła na całą szkołę.

- No dobra.... Przepraszam... - dziewczyna po przyjacielsku położyła rękę na jego ramieniu. Mam zły dzień.

- Rozumiem. Spotkam się z tą dziewczyną w piątek a teraz chodźmy na lekcje.

Gdy było już po lekcjach zaczęłam iść do domu. Gdy szłam spokojnie na skróty zauważyłam Kizanę rozmawiającą z Taro. Widać było, że go podrywała, lecz jemu nie podobało się to, ale nie wiedział jak ją zbyć. Postanowiłam zainterweniować.

- Wiesz dlaczego powinieneś być właśnie ze mną?

- Em? No dlaczego?

- Ehh... - fioletowo-włosa zaczęła wymieniać „argumenty", a raczej to było przymuszanie chłopaka do chodzenia z nią.

- EJ! – krzyknęłam na nią, a ta odwróciła się do mnie.

- Czego chcesz? – rzekła obrażona, że przerwałam jej „profesjonalny podryw".

- Szkoda, że teraz nie widzisz swojej miny, bo gdybym ci zrobiła zdjęcie to chyba by mi telefon eksplodował od twojej brzydkiej twarzy.

- Ale jej pocisnęłaś Ayano. Dobre to było – powiedział Taro i zaczął się śmiać. Widać było, że bardzo mu się spodobało to co powiedziała natrętnej dziewczynie.

- Wiecie co. Jesteście siebie warci. – obrażona odeszła.

- Dziękuję Ayano za pomoc – powiedział Taro.

- Nie ma za co, zawsze możesz na mnie liczyć. – odparłam i poszłam do domu.