Όσα μπορεί ο έρωτας

2

10 μήνες πριν..
Είχαμε βγει με τη Αλίκη, παιδική μου φίλη και κολλητή ,  για να γιορτάσουμε για τα αποτελέσματα των πανελλαδικών μας εξετάσεων . Περάσαμε και οι δύο Πάτρα! Από μικρές λέγαμε να περάσουμε στην ίδια πόλη και φυσικά να νοικιάζαμε μαζί ένα διαμέρισμα..είχαμε Μάλιστα σχεδιάσει και πως θα διακοσμούσαμε τα δωμάτια μας..με κάθε λεπτομέρεια! Ναι.. τα είχαμε φανταστεί όλα για τη φοιτητική μας ζωή! Μας περίμεναν τα καλύτερα μας χρόνια!
Η βραδιά κυλούσε όμορφα και η Αλίκη και γω διασκεδαζαμε.. από κλαμπ σε κλαμπ..και με καλή παρέα πάντα.. με φίλους από το σχολείο.. περνούσαμε τέλεια!
Όταν η ώρα πήγε 4 το πρωί αποφασίσαμε να γυρίσουμε σπίτι. Η γειτονιά που μένουμε,καθώς μένουμε και κοντά , είναι πολύ ήρεμη και ομορφη.. δίπλα στο πάρκο παράδεισος για τα παιδιά στη διάρκεια της μέρας και για...τους μεγάλους το βράδυ. Περνούσαμε έξω από το πάρκο ,δε απειχαμε πολύ από το σπίτι όταν τον είδα.. ψηλή,αδύνατη και μυστήρια φιγούρα.. μου τράβηξε αμέσως την προσοχή.. περίεργο.. είδα πως δεν ήταν μόνος του..ήταν κι άλλοι μαζί του ...δε φαίνονταν και πολύ χαρούμενοι οι φίλοι του..υποθέτω πως ήταν φίλοι του δηλαδή. Μιλούσαν δυνατά..και ένας από αυτούς πλησίασε τον άγνωστο αυτό άνδρα που είχε τραβήξει το ενδιαφέρον μου χωρίς να ξέρω το γιατί... τον έσπρωξε ρίχνοντας τον κάτω. Προσπερασαμε με την Αλίκη και την άφησα σπίτι της λίγο παρακάτω..κάναμε σχέδια για την επόμενη έξοδο μας ..τη χαιρέτησα και ξεκίνησα να πάω στη πολυκατοικία που μένω δύο τετράγωνα πιο κάτω.. όμως δε ξέρω τι ήταν αυτό το περίεργο αίσθημα που δε με άφηνε να προχωρήσω..σταμάτησα εκεί λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι της Αλίκης και έκανα μεταβολή για το πάρκο.  Έφτασα κοντά στην πύλη του πάρκου και παραλίγο να πέσω πάνω στους τέσσερις περίεργους άντρες που ήταν πριν μέσα.. μου έριξαν ένα απαξιωτικο βλέμμα και απλά προσπέρασαν. Ουφ..για ένα λεπτό φοβήθηκα!! Τι φάτσες κι αυτές.. μαμα μου! Είχα περιέργεια να δω τι απέγινε..εκείνο το παιδι πριν 10 λεπτά.. Έτσι μπήκα μέσα στο πάρκο ...
Θεέ μου! Τον χτύπησαν! Ήταν κάτω στο έδαφος διπλωμένος στα δύο και προσπαθούσε να συνέλθει! Έσπευσα να τον βοηθήσω..
-Θεέ μου! Είσαι καλα; ρώτησα τον άγνωστο με ανήσυχο ύφος.. αυτός προς στιγμήν τα έχασε..
-Ε εμ ν..ναι.  είπε σηκώνοντας αμέσως το κεφάλι και εξετάζοντας τη κοπέλα που έβλεπε μπροστά του..
Έφερε τα μάτια του στα δικά μου..και νόμιζα πως θα πέθαινα.. τι μάτια κι αυτα; σκοτεινά.. σε τραβούσαν να τα εξερευνήσεις... αλλά είχαν και κάτι άλλο.. τι ήταν αυτο; φόβος ; μα γιατί.. τις σκέψεις μου διέκοψε ο άγνωστος λέγοντας μου ευχαριστώ.. και τεινοντας το χέρι του για χειραψία..
-Γρηγόρης ..είπε και μου χαμογέλασε αχνά...
-Άννα!χάρηκα! ...όντως χάρηκα ...δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του ...Πρέπει να ήταν από τα λίγα ωραία αγόρια που δε με αγνούσαν...γιατί εντάξει δεν ήμουν και καμιά κουκλαρα.. ίσιο μαλλί κόκκινο μέχρι λίγο πάνω από τη μέση μου.. με καμπύλες. ..αλλά όχι και τόσο γυμνασμένο σώμα... μεγαλα πράσινα μάτια σίγουρα όχι σαν τις κοπέλες που ήθελαν τα αγόρια στο σχολείο μου..
Δεν ξέρω πως έγινε αλλά μέσα σε 10 λεπτά περπατούσα με τον άγνωστο Γρηγόρη πλέον και με  πήγαινε σπίτι.. ανταλλάξαμε τηλέφωνα..  μου είπε ότι θα χαίρονταν πολύ να με ξαναδεί ...ω πίστεψε με και γω σκέφτηκα από μέσα μου.. με καληνύχτισε και έφυγε..αφήνοντας με εκεί με ένα ηλιθιο χαμόγελο..δεν υπήρχε αμφιβολία τον ερωτεύτηκα... ο πρώτος μου έρωτας... ή μήπως βιάστηκα;;;
Με τον Γρηγόρη υπήρχε μια περίεργη έλξη... περνούσαμε όμορφα.. ειμασταν μαζί σχεδόν όλο τον πρώτο φοιτητικό μου χρόνο.. υπέροχες μαγικές βραδιές,Χαρούμενα πρωινά..εκτός από... μερικά σκοτεινά και όχι τόσο μαγικά βράδια.. Ο Γρηγόρης γύριζε στο διαμέρισμα με ένα ανεξιχνιαστο, χαμένο βλέμμα..και ήταν απλησιαστος.. όλο νεύρα και τη μία ήταν καλά..την άλλη αδιάφορος στον κόσμο του. Είχα μάθει να μην του δίνω σημασία εκείνες τις μέρες.. ώσπου μια μέρα.. βρήκα κάτι στο μπουφάν του.. δεν είναι ότι έψαξα.. Απλά έπεσε. Τα μάτια μου γουρλωσαν και προς στιγμήν παραλίγο να χάσω τη γη κάτω από τα πόδια μου.. Μα πόσο ηλιθια ήμουν;  Πώς δεν πήρα είδηση τίποτα; από το πρώτο βράδυ που τον είδα στο πάρκο έπρεπε να έχω ψάξει καλύτερα τη ζωή του Γρηγόρη να τον έχω γνωρίσει καλύτερα! Έκανε χρήση ουσιών..έφερνε ναρκωτικά όπως και να το ελεγες ακουγόταν το ίδιο σκληρό στην καρδιά μου.. ηλιθια ηλιθια ηλιθια! Τι να εκανα τωρα; τίποτα.. θα το άφηνα έτσι.. θα τον ρωτούσα κάποια στιγμή γι αυτό..Απλά τώρα το μόνο που ξέρω είναι πως δεν θέλω να τον χάσω.. αυτός ο άνθρωπος μου είχε αλλάξει τη ζωή... αυτο που δεν ήξερα ήταν πόσο μεγαλύτερες αλλαγές θα έφερνε στη ζωή μου!