Όσα μπορεί ο έρωτας

3

Φτάνοντας έξω από τη φυλακή κοίταξα το μεγάλο γκριζο κτίριο..και προσπάθησα να καταλάβω τι πραγματικά ετοιμαζόμουν να κάνω...όχι ότι ειχα επιλογή! Προς θεού! 10 χρόνια είπαν και αν δείξω καλή διαγωγή θα μεταφερθώ στο ίδρυμα..τι χαρά! Όπως και να 'χει η ζωή μου καταστράφηκε..δεν είχε κανένα νόημα πλέον για μένα τι θα έκανα τα επόμενα χρόνια στη ζωή μου.. άλλωστε ήξερα.. θα έμενα για πάντα μέσα στο κελί μου. Ακόμη κι αν τελείωνε η ποινή μου θα τους ζητούσα να με κρατήσουν μέσα αφού έτσι κι αλλιώς έξω στον κόσμο θα ήταν χειρότερα.. ψέματα, προδοσιες και ψεύτικες υποσχέσεις, αγάπες! Όλα ψεύτικα!όλα! Ο ένας αστυνομικός από τους δύο με συνόδευσε μέσα στον προαύλιο χώρο.. από κει μετά από ώρα ένας άλλος..ο φύλακας πιθανότατα..με πήρε από το χέρι και μου αφαίρεσε τις χειροπέδες.. τι ανακούφιση.. το.μεταλο ήταν βαρύ και κρύο. Μου χαμογέλασε κάπως θλιμμένα και μπορώ να καταλάβω το λόγο.. 20 χρονών ήμουν..νέα κοπέλα! Σε όλη τη διαδρομή μέχρι να φτάσουμε μέσα στις φυλακές έβλεπα φυλακισμενους όλοι ντυμένοι στα πορτοκαλί.. περίεργες φάτσες..μερικές αγριεμενες..άλλες θλιμμένες κι άλλες χαμένες στον κόσμο τους.. κάποιοι άλλοι ήταν άνετοι σαν να μην τους ένοιαζε που βρίσκονταν εδώ και παρακολουθουνταν η κάθε μία τους κίνηση.. τι ειρωνείας... ακόμη και εδώ ήθελαν να το παίξουν μάγκες.. και να έχουν την κυριαρχία! Γύρισα να κοιτάξω και στην άλλη πλευρά του πριαυλιου και η ματιά μου έπεσε πάνω σε έναν τύπο..που κάθονταν σε μια γωνιά ακουμποντας με τον ώμο του..και έχοντας στο στόμα του ένα χορταρακι που μασουλουσε παραλίγο να γελάσω αλλά μου θύμισε κάτι τύπους μυστήριους από ταινίες..που το μόνο που τους ένοιαζε ήταν.. α! Ναι δεν τους ένοιαζε τίποτα! Όλα ωραία και όλα καλά! Φαινόταν αρκετά γυμνασμένος και είχε μαυρισμένο δέρμα.. μελαχρινος με σπαστά κοντοκουρεμενα μαλλιά ψηλός αδύνατος αλλά όχι και τόσο.. ήταν μεγαλόσωμος αλλά ωραίο σώμα! Πολύ ωραίο σώμ.. Ωπ! Με κοιτάει! Χριστέ μου ρεζίλι! Ααααααα με ειδε πως τον κοιτούσα λες και δεν είχα ξαναδεί αντρα! Μπράβο ωραία αρχή Άννα! Τώρα θα με περνάνε και για λυσαρα! Μπαίνουμε μέσα με τον φύλακα να συνεχίζει να με κρατάει..και σταματά λίγο πριν το γραφείο του δεύτερου φύλακα υποθέτω.. γυρίζει και μου λέει..
-Ότι χρειαστείς να ξέρεις είμαι εδώ! Αν σε ενοχλησει κάποιος μη διστασεις! Ελα να μου το πεις! Και.μακρια από περίεργους δεν θες να μπλέξεις! Μου είπε με ένα συμπονετικο και συνάμα σοβαρά βλέμμα..
-Εντάξει σε ευχαριστώ πολύ. Είχα ανάγκη να ακούσω κάτι τέτοιο! Μου χαμογέλασε αχνά και με άφησε να προχωρήσω πλέον μόνη μου μέσα.. πραγματικά αυτός ο άνθρωπος με έκανε να νιώσω ασφάλεια! Και δε ξέρω ούτε πως τον λένε! Να θυμηθώ την επόμενη φορά που θα πεσω πάνω του να τον ρωτήσω.. φάνηκε καλός! Παίρνω τα ρούχα που προορίζονται για μενα..πορτοκαλί σαν όλων των άλλων και με συνοδεία τον δεύτερο φύλακα με πηγαίνει στο κελί μου.. No154..δευτερος όροφος! Και παρακαλώ θέλω και ένα καρτελάκι που να λέει μην ενοχλειτε ή απαγορεύεται η είσοδος να το κρεμάσω στην πόρτα η για το υπόλοιπο της ζωής μου θέλω να πω στον φύλακα αλλά το ύφος του μου λέει ότι δεν έχει όρεξη για πολλά πολλά! Εμμ..εντάξει θα το εκλάβω ως όχι! Λίγον πριν μπω μέσα και ενώ ο φύλακας ξεκλειδώνει..με την άκρη του ματιού μου βλέπω τον ίδιο τύπο μου είδα έξω πριν από λίγο στέκεται έξω από ένα άλλο κελί στο τέλος του διαδρόμου και να με περιεργαζεται όχι βέβαια με τον ίδιο ενθουσιασμό που είχα εγώ πριν.. Τα βλέμματα μας συναντιουνται και με κοιτά με ματιά θυμωμένα ίσως..Έλα μου; νομιζω δεν θα το καταλάβω ποτέ αυτό το μέρος..προσπερνάω τον φύλακα και μπαίνω μέσα στο κελί μου-καταφυγιο μου μακριά από τους τρελους-φωλιτσα μου.. εντάξει το ξεφτιλισα.. κλείνω και την πόρτα και σωριαζομαι στο κρεβάτι χωρίς δεύτερη σκέψη.. εντάξει ίσως έπρεπε να το σκεφτώ γιατί έπεσα με δύναμη και δεν είναι το ίδιο μαλακό και παραδεισένιο όπως αυτό στο σπίτι των γονιών μου.. τι με περιμένει εδώ μέσα...