Pulchritudinous (ONGOING)

CHAPTER 01

                                     ***

Life is kinda annoying.

In life,we ​​must know the word 'strategy'. We must know the consequences of our actions. We must expect things that are impossible and we don't expect. We must be wise to accept the results of our actions.

Sa buhay hindi lang dapat puso ang pairalin,hindi dapat laging puso ang nananaig.Minsan,kailangan natin unahin o piliin ang utak.

My life is so boring,kahit na pilitin kong mag enjoy ay hindi ko magawa.Masyado akong bored sa buhay ko lalo na at nandito kami sa Isla.We're living here for almost 5 years.May Bahay kami rito sa Isla Juana,Since ang may ari naman ay ang lola ko.I just don't get it,i mean.Bakit kami lang ng Pamilya ko ang nandito kahit na madami naman ang mga 'Francisco' ?

Francisco is my surname,that's too obvious.

Ang unfair kasi ako lang sa'ming buong clan ang nag s-suffer sa boring na islang 'to! Wow parang na-meet mo na sila ah?!

"Eli,you should go downstairs.Handa na ang Pagkain" It's my Mom.Kaagad akong umalis sa pagkakahilata sa aking kama at binuksan ang pinto.

"Anong ulam?" I ask.Uhm...I think,I've got mistaken?

Boring ang buhay rito sa isla pero kung may isang bagay akong nae-enjoy,iyon ay ang Pagkain.

"I cook some Adobo,buttered shrimp—" nagugutom na ako.Nakakatakam yung ulam,Gusto ko na silang lantakan!

"Mama,kain na tayo.Masamang pinaghihintay ang pagkain" I said.She just laugh pero may kasamang kaunting sermon.

I should've finished what she was going to say daw kasi nakakabastos daw 'yon.

Nang nasa hapag kainan na kaming lahat ay hindi ko magawang ngumiti man lang.

My Father is kinda strict.Ayaw niya na kung ano-anong ginagawa habang kumakain.Tanda ko pa noon nung napalo niya ako dahil tumawa ako habang kumakain.Kasalanan ko ba na yung malunggay ay nasa taas ng labi niya? simula noon ay sa pagkain na talaga lagi ang atensyon ko.Hindi na ako tumitingin kung saan-saan,at mas lalong sa kasabay kong kumain 'no!Baka mamaya may tinga pala sa ipin,tumawa ulit ako edi nabuntal na naman ako?

Natapos kaming kumain ng busog.Syempre.

Gusto ko pang kumain kaso busog na talaga ako,di bale bababa nalang ako mamaya kapag nakaramdam ulit ako ng gutom.

May tira pa namang adobo si Mama,hehe.

Katatapos ko lang mag toothbrush at handa ng matulog nang makarinig ako ng katok mula sa aking pintuan.

"You should pack your things,Eli" Bungad sa'kin ni Mama,pagkabukas na pagkabukas ko ng Pinto.

"Why?Is there something wrong?" Sambit ko.Bakit ba kasi niya ako kailangan sabihan ng 'you should pack your things' with matching intense look at worried eyes?

"Basta,sundin mo nalang ako.Don't pack some things that aren't important." Ano ba 'yan! Pack your things daw tapos wag mag dadala ng hindi importante?

"Mama,naguguluhan na ako sa'yo ano ba talaga?at saka aaminin ko na masaya ako dahil aalis na tayo rito sa boring na isla na 'to,but..tell me why we'll leave this boring Island?For good na po ba?Hindi na po ba ulit tayo babalik rito?" I'm very curious.Sino ba namang hindi? After 5 years bigla nalang kakatok yung mama mo sa kwarto mo at sasabihing dapat akong mag-impake! Jusko food color! She's not even answering my questions.