နမ်ဂျွန်းတို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်စကားပြောဖို့အပေါ်တက်သွားကြတာနဲ့ ဂျောင်ကုကီးတစ်ယောက်မွှေဖို့စဉ်းစားနေရင်းကနေ အသံဩရှရှနဲ့လူတစ်ယောက်ကြောင့်အတွေးတွေကတောင်ရောက်မြောက်ရောက်
"ပါးးရေသားပြန်လာပီ"
ကင်ထယ်ယောင်းခေါ်နေတာကိုတော့နမ်ဂျွန်းနဲ့စကားပြောနေတဲ့ကင်မ်ပါးကတော့မကြားပေ။
"ပါးး..ပါးး.အယ်..မင်းတို့ကဘယ်သူတွေလဲသူခိုးတွေလား"
"ဘာ!!"
ဒါကတော့ဂျောင်ကုတို့သုံးယောက်ထံမှထွက်လာတဲ့အသံပေ။
"ဟာ..ဖြေးဖြေးအော်ပါဟ..နားလည်းကန်းသွားအုန်းမယ်"
"ဒီမှာကျတော်တို့ကသူခိုးတွေမဟုတ်ဘူး
ခင်ဗျားအဖေရဲ့မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းရဲ့သား"
"ဪ"
ကင်ထယ်ယောင်းအခုမှကြည့်မိတယ်။
ဧကနဒါဟိုအမွှေစိန်ပဲနေမယ်။
သေချာကြည့်တော့မှအမွှေစိန်လေးကပိုချစ်ဖို့ကောင်းလာတာပဲ။
နှာလုံးလုံးလေးရယ်နှုတ်ခမ်းအောက်ကမှဲ့လေးရယ်။မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေကသိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။
"ဒီ..ဒီမှာခင်ဗျားဘာလို့ကျတော့်ကိုအဲ့လောက်ထိကြည့်နေတာလဲ"
"ချစ်ဖို့ကောင်းလို့"
"ဟမ်!"
"ဟာ!"
"အို!"
ဟမ်ကတော့ဂျောင်ကုဆီကအသံဖြစ်ပီး။
ဟာကရိပေါ်ဆီကအသံ။အိုကယွန်းဂီဆီကအသံ။
သူငယ်ချင်းသုံးယောက်စလုံးထယ်ယောင်းစကားကြောင့်အာမေဠိတ်အသံတွေတပြိုင်နက်တည်းထွက်သွားခြင်း။
"ခင်..ခင်ဗျားဘာ..ဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"ဟမ်..ကိုယ်က"
ထယ်ယောင်းလည်းကိုယ့်ပါးစပ်ကိုယ်ပြန်ရိုက်လိုက်ချင်တယ်စိတ်ကူးထဲတွေးနေမိတာအပြင်မှာထွက်သွားရတယ်လို့ သေပေတော့ကင်ထယ်ယောင်းရေ။
တော့လည်းသူလည်းရှက်သွားပုံအရှက်ပြေလည်ပင်းကိုပွတ်နေတာ။
ကင်ထယ်ယောင်းကြည့်နေတာကိုသိနေတဲ့ကောင်လေးကနားရွက်ဖျားလေးတွေနီရဲတက်လာပုံအရတော်တော်ရှက်သွားတာနေမယ်။
YOU ARE READING
မြို့သားလေးနဲ့တောသားလေးကိုကို
Fanfictionမြို့သားတွေကအပြောသာကြီးတာပါတကယ်တော့ငပျော့လေးတွေ ကင်ထယ်ယောင်း ခင်ဗျားတို့တောသားတွေကအရမ်းညစ်ပတ်ကြတယ်သူများကိုလည်းအနိုင်ကျင့်တယ် ဂျွန်ဂျောင်ကု ၿမိဳ႕သားေတြကအေျပာသာႀကီးတာပါတကယ္ေတ...
