HİSSEDEMİYORDUM SEVDİĞİNİ

Artık anlaman için uğraşmıyorum.

Ben sonradan görmedim ,hep içimde asil bir yalnızlık vardı ..belki bundandır beni mutlu edemeyişin .Edebilir misin ?Bilmiyorum ben hiç büyük sözler vermedim sahi sen hiç söz verdin mi ?özlediğinde sarılır mısın? gözbebeklerin büyür mü kaybettiğinde ?Ben meğer hiç kaybetmemişim, zaten kayıp bir şehirmiş içimde ki. Çok az düşünsem de keşke kaybetmeye değer şeyler olsaydı sözlerin.Kırıp dökmek istiyorum bazen ,ne varsa ağzımda hepsini söylemek .Sonra diyorum ki zaten sevseydi beni o dev adam ,açıp aynı acıyı sevgisinden vururdu yüzüme .Nefrette haykırmakta bir sevgi yoluysa ben sana susacağım artık çünkü ne kadar konuştum  hep kırdı kalbini, kendini hatasız görmen bitirecek seni .Bir gün biliyorum sarılmak isteyeceksin bana ,sımsıkı ve sormayacaksın gözlerinle hesap ,ama işte tam o gün ben olmayacağım yanında .Ben biliyorum kanserden öleceğim bir gün .Tedavi de olmayacağım biliyor musun? ben bu hayatın yalandan anlık mutluluk yeri olduğunu o kadar erken fark ettim ki kara kara perdeleri üstüme çekmem o yüzdendi... tek bir şey yaşamak istiyorum ölmeden ve galiba şu an Allah veriyor onu bana bilmem belki de vermiyordur .Yaramın son bir darbesi için deniyordur beni .Belki de bu sondur bekliyorum .Verirsen verirsin vermezsen vermezsin .Veren sensen ben verene asıksam verdiği kabulümdür...