MY BROTHERS HATES ME { On Going }

CHAPTER 31: " KIDNAPPED "

CHAPTER 31: " KIDNAPPED "

CYRILLE POV'S

Dumaan Ang Sabado at Linggo, sa dalawang araw na yun ay Hindi parin ako kinausap o pinansin man lang ng kapatid ko. Lunes ngayon at may pasok na naman.

Dalawang araw niya na akong iniiwasan at naiintindihan ko naman Siya. Kaya nga ako na rin mismo Ang nag adjust. Lalo na kapag kakain na kami, kapag nakita ko na si kuya na nakaupo duon at kumakain na ay Hindi na ako tumutuloy pa dahil paniguradong kahit Di pa niya natatapos kumain ay aalis na Siya Kaya naman sinasabi ko nalang Kila kuya na busog pa ako kahit Ang totoo ay gutom na gutom na talaga ako.

Gaya kanina I want to eat breakfast with them but I saw kuya Lucas there Kaya Di na naman ako kumain. I understand him why he's acting like that, who will believe that his innocent sister is the Heartless Assassin that they know? Sinong matutuwa sa bagay na yon?. Wala Diba?

Hindi narin ako nakisabay kanina sa kanila at na una nalang. Ngayon naglalakad akong mag Isa. Dumarami na Rin Ang mga estudyanteng dumarating na. Napabuga nalang ako ng hangin ng makaramdam ako ng gutom.

" Good morning!" Agad akng napahinto ng Marinig ko Ang pamilyar na boses galing sa likod ko Kaya naman lumingon ako.

Yohan!

" Bakit parang nagulat ka?" Naka ngiti pa ngiting tanong bago tuluyang lumapit.

Akala ko ay panaginip lang Yung nangyari nung nakaraan pero Hindi pala. Totoo.

" Hey! You okay?" Dinig Kong Saad nito bakas din Ang muka ng pag aalala ng Hindi ko man Siya sinagot.

" Gutom na ako " Hindi ko alam pero yun Yung salitang lumabas sa big ko  mukang nagulat naman Siya pero agad na naka bawi bago Siya tumawa ng mahina.

" Akala ko Kung ano. Tsk! Let's go then!" He said bago niya ako inaakbayan Hindi narin ako umangal pa dahil talaga nagugutom na ako. Gutom na Yung mga alaga ko.

Nakarating kami sa cafeteria Siya na rin Ang nag insist na bumuli ng pagkain Kaya humanap na rin ako ng table para sa Amin.

I miss this. Hindi man kami nag Kasama ng matagal pero na miss ko ito. I remembered the day na kumain Siya dito na kasabay namin my brothers and also his friends shocked they can't believe that he will eat with us. Dahil Hindi naman Siya ganon dati, we all know that he always want to be alone, ayaw niya sa maingay na palagid although Hindi naman nag iingay Ang mga students dito kapag nandito Siya and lastly ayaw na ayaw niyang kumain dito sa cafeteria. Bakit ko alam? I always saw Jacob, palagi siyang may dalang paper bag na hawak niya at alam Kong pagkain Ang laman nun at para iyon Kay Yohan.

And the scene in the garden when I cried, aaminin ko natakot ko sa kanya. All the students here are afraid, tingin palang Kasi niya ay nakakatakot na pano pa Kaya kapag nagalit na.

" Thank you" I said. Binaba na nito Ang pagkaing binili niya para saming dalawa. Gaya ko ay hindi Rin pala Siya kumain ng agahan.

" Ang aga mo yata ngayon?" Tanong ko ng mag simula na kaming kumain.

" May gagawin Kasi si Ash dito Kaya napa aga " sagot naman niya. Muntik ko ng makalimutan na nasa iisang bubung lang pala sila nakatira.

" I see " I just said.

" How 'bout you? Why so early?" Pabalik na tanong niya. Anong isasagot ko? Hindi Nila alam na Di kami nag papansinan ng kapatid ko.

" Nothing I just want to be early today" sagot ko nalang kesa naman sabihin ko Yung totoo at baka tanongin pa niya lung bakit.